Jacquet de Berchem
A
All’apparir che fece all’improviso (Na wygląd, że wykonane all'improviso)Altro non e'l mio amorC
Capriccio, Libri 1-3Ch’aver può donna al mondo più di buonoChe debbo far, poi ch’io son giunto tardi (Co mam zrobić, to ja się później)Chi narrerà l’angoscie, i pianti, i gridiD
Deh, dove senza me, dolce mia vita (Ach, gdzie beze mnie, mój słodki życie)Di questo Orlando avea gran dogliaDicea: Fortuna, che più a far ti restaDirò d’Orlando in un medesmo tratto (Powiadom d'Orlando w ten sam odcinek)Dove, speranza mia, dove ora seiJ
Jehan de lagny mon bel amy (Jehan De Lagny pon B Amy)L
La donna sua, che gli ritorna a menteLa notte Orlando alle noiose piumeLe donne, i cavallier, l'arme, gli amori (Kobiety, rycerze, ramiona, kocha)M
Ma che mi possi nuocere non veggioMadrigali a 4 voci, Libro 1 (Madrigali do 4 VOCI, Waga 1)Mentre costui così s’affligge e duole (A gdy on to s'affligge i bóle)O
O gran bonta de' cavallieri antiqui (O wielka dobroć "rycerzy starożytnych)O s’io potessi donnaOh troppo cara, oh troppo escelsa predaP
Pieno di dolce e d’amoroso affetto (Pełna słodkie i kochający miłością)Pungente dardo, che'l mio cor consumiQ
Qual iniqua mia sorteQuando si vide sola in quel desertoQue feu craintif ma cause (Que feu craintif ma przyczynę)R
Ragione è ben ch'alcuna volta io canti (Powodem jest dobrze ch'alcuna czas śpiewam)Ricordati, pagan, quando uccidesti (Pamiętaj, pogańskich, kiedy zabił)S
Se l’affogarmi in mar morte non eraSia vile agli altri, e da quel solo amata (Jest niedobre dla innych, a od tego tylko ukochana)Stupida e fissa nella incerta sabbiaU
Un lauro mi difese allor dal cieloWikipediaJacquet de Berchem, także Jachet de Berchem (ur. ok. 1505 w Berchem-lez-Anvers koło Antwerpii, zm. ok. 1565 lub 1580 w Ferrarze) – flamandzki kompozytor.
Już przez swoich współczesnych był mylony z innymi kompozytorami o tym samym imieniu: Jacquetem de Mantua, Jacques’em Buusem i Jacquetem Brumelem. Rozróżnienie ich twórczości jest trudne i nastręcza problemów badaczom muzyki renesansu. W latach 30. XVI wieku przebywał w Wenecji, tam też zaczął publikować swoje pierwsze utwory. Od 1546 do około 1550 roku pełnił funkcję maestro di cappella katedry w Weronie. Od około 1555 roku był organistą na dworze księcia Ferrary Alfonsa II d’Este.
Skomponował 2 msze, 9 motetów oraz około 200 utworów o charakterze świeckim, wśród których oprócz chansons znajdują się madrygały, opublikowane w trzech zbiorach oraz kilku antologiach. Szczególne miejsce zajmuje wydany w 1561 roku ostatni z trzech zbiorów, zawierający 93 madrygały oparte na poemacie Ludovica Ariosto Orland szalony. Utwory sakralne Berchema oparte są na cantus firmus w jednakowych, długich wartościach rytmicznych.