Kompozytorzy

Jan Václav Voříšek

Fortepian
Skrzypce
Wiolonczela
Głos
Orkiestra
Altówka
Rondo
Impromptu
Piece
Piosenka
Sonata
Wariacja
Rhapsodies
Eclogue
Fantazja
Symfonia
alfabetem
Symphony, Op.23 (Symfonia, op.23)Piano Sonata, Op.20 (Sonata fortepianowa, Op.20)Fantasia, Op.12 (Fantazja, op.12)2 Rondos, Op.18 (2 Ronda, Op.18)Le Désir, Op.3 (Pragnienie, op.3)Violin Sonata, Op.5 (Sonata skrzypcowa, Op.5)Impromptu in B-flat major (Impromptu B-dur)Eclogue (Ekloga)Variations, Op.19 (Wariacje op.19)Impromptu in F major (Impromptu F-dur)Variations brillantes sur le thème favorit française La sentinelle, Op.6 (Błyskotliwe wariacje na temat francuskiej favorit Sentinel, Op.6)Le Plaisir, Op.4 (Przyjemność, Op.4)Stammbuchblatt3 Songs, Op.21 (3 Utwory, op.21)3 Gedichte, Op.10Rondo for Cello and Piano, Op.2 (Rondo na wiolonczelę i fortepian, Op.2)Rondo, Op.812 Rhapsodies, Op.16 Impromptus, Op.7 (6 Impromptus, op.7)
Wikipedia
Jan Václav Hugo Voříšek, niem. Johann Hugo Voříšek, nazwisko pisane też Worzischek, Woržischek (ur. 11 maja 1791 w Vamberku, zm. 19 listopada 1825 w Wiedniu) – czeski kompozytor i pianista.
Uczył się śpiewu i gry na fortepianie od ojca, Václava Františka Voříška, który był organistą, chórmistrzem i nauczycielem w Vamberku. Od wieku 7 lat występował jako organista i pisał pierwsze kompozycje. Następnie prowadził żywot wędrownego pianisty, podróżował po miastach czeskich, docierając do Pragi, gdzie zamieszkał na stałe. Dzięki wsparciu hrabiny Roziny Kolovratovej-Libštejnskiej, w latach 1802–1810 uczęszczał do gimnazjum jezuickiego w Małej Stranie, gdzie pełnił też funkcję organisty. W 1804 roku uczęszczał na kurs teorii u Václava Jana Křtitela Tomáška. Od 1810 do 1813 roku studiował filozofię, estetykę, matematykę i prawo na Uniwersytecie Praskim. W 1813 roku wyjechał do Wiednia, gdzie poznał m.in. Beethovena i Hummla. Przyjaźnił się z Schubertem. W 1819 roku został głównym dyrygentem i członkiem komitetu doradczego Gesellschaft der Musikfreunde, a w 1825 roku jego członkiem zwyczajnym, brał też udział w jego koncertach kameralnych. W 1820 roku zainicjował cykl niedzielnych koncertów kwartetowych. W 1822 roku został zatrudniony w austriackim Ministerstwie Wojny. Od 1823 roku był pierwszym organistą dworu cesarskiego. Chorował na gruźlicę, która doprowadziła do śmierci. Pochowany został na wiedeńskim cmentarzu Währing.
(na podstawie materiałów źródłowych)
Ceniony był w środowisku muzycznym Wiednia. Napisaną w ostatnich miesiącach życia kompozytora dla wiedeńskiej Hofkapelle Mszę B-dur wykonywano jeszcze wiele lat po jego śmierci. W swojej twórczości nawiązywał do wzorców klasycznych, wyrażających się w repertuarze form i gatunków, zrównoważeniu środków wyrazu i nawiązaniach stylistycznych. Jako pianista tworzył w stylu brillant. Uważany jest za prekursora romantycznej miniatury fortepianowej i twórcę gatunku impromptu. Na początku lat 20. XIX wieku Voříšek oprócz muzyki fortepianowej zaczął uprawiać także wielkie formy instrumentalne, nawiązując w nich do osiągnięć Beethovena.