Kompozytorzy

Johann Adam Reincken

Klawesyn
Organ
Skrzypce
Viola da gamba
Suita
Fantazja
Wariacja
Piece
Fuga
Sonata
Partita
według popularności
An Wasserflüssen Babylon (Wasserflüssen Babylon)Ballet in E minor (Balet w e-moll)Complete Organ Works (Cała Dzieła Organowe)Fuga (Wyciek)Harpsichord Suite in A minorHarpsichord Suite No.4Harpsichord Suite No.7Hortus MusicusPartite diverse sopra l'Aria 'Schweiget mir von Weiber nehmen' (Partita zróżnicowane sopra l'aria "Milcz kobiet weź mnie")
Wikipedia
Johann Adam Reincken, także Jan Adams lub Jean Adam Reinken, Reinkinck, Reincke, Reinicke, Reinike (ochrzczony 10 grudnia (?) 1643 w Deventer, zm. 24 listopada 1722 w Hamburgu) − niemiecko-holenderski kompozytor i organista.
Jako miejsce jego pochodzenia podawano Wildeshausen koło Bremy, Wilshausen w Alzacji lub miejscowość o tej samej nazwie w Holandii. W latach 1650–1654 pobierał nauki w Deventer u miejscowego organisty, Lucasa van Lennicka. Od 1654 do 1657 roku był uczniem Heinricha Scheidemanna w Hamburgu. Po powrocie do Deventer w 1657 roku został organistą miejscowego Berghkercke. W 1658 roku ponownie wyjechał do Hamburga, gdzie został asystentem Scheidemanna, którego w 1663 roku zastąpił na stanowisku organisty kościoła św. Katarzyny i w 1665 roku poślubił jedną z jego córek. Należał do współtwórców powołanej w 1678 roku opery hamburskiej i do 1685 roku był jednym z jej dyrektorów. W 1705 roku pokonał ubiegającego się o posadę organisty kościoła św. Katarzyny Johanna Matthesona, który później wyrażał się o nim niepochlebnie.
Cieszył się sławą jednego z największych wirtuozów organów swoich czasów, a także pedagoga i konsultanta w zakresie budowy organów. Przyjaźnił się z Dietrichem Buxtehudem i Johannem Theile. Johann Sebastian Bach trzykrotnie odwiedzał Hamburg (1700, 1703, 1720), by słuchać gry Reinckena, sam też zdobył jego uznanie jako improwizator.
Należał do czołowych przedstawicieli północnoniemieckiej szkoły organowej. Z jego twórczości zachowała się tylko część utworów: dwie fantazje chorałowe, osiem suit klawesynowych oraz zbiór sześciu sonat i suit na violę da gamba i basso continuo. Największe znaczenie ma ten ostatni zbiór, wydany pod tytułem Hortus musicus. Zawarte w nim utwory posiadają starannie wycyzelowaną formę i oryginalny styl, poprzedza je przedmowa autora, zawierająca prezentację jego poglądów artystycznych. Reincken połączył w Hortus musicus styl sonaty da chiesa i sonaty da camera, każda z 6 suit poprzedzona jest 3-częściową sonatą.