Kompozytorzy

Johannes Ockeghem

Głos
Tenor
Bas
Mixed chorus
Sopran
Alt
Piosenka francuska
Piosenka
Religious music
Msza
Motet
Kanon
Madrygał
Requiem
Funeral music
Ballata
według popularności

B

Baisiés moi dont fort

D

Deo gratia à 36 (Deo Gratia 36)Départes vous male boucheD'ung aultre amer (D'ung Aultre amer.)

F

Fors seulement contre ce qu'ay promys (Fors tylko przeciwko promys Ay)Fors seulement l'actente que je meure (Fors tylko actente umrę)

I

Il ne m'en chault plus de nul ameIntemerata Dei mater (Nieskazitelny Mater Dei)

J

Je n'ai deuil que je ne suis morte

L

La despourveue et la bannyeLa trentantaL'aultre d'antanLes desleaux ont la saisonLes desloyaulx ont la saison

M

Ma bouche ritMa maistresseMissa CaputMissa L’homme armé (Missa L'homme armé)Missa Mi mi (Missa Mi Mi)Missa ProlationumMissa sine nomine a 3Missa sine nomine a 5Mors tu as navré (Mors tu jako navré)

O

O rosa bella

P

Prenez sur moy vostre exemple (Przejmij mnie Przykład Vostre)Presque transi ung peu moins qu’estre mort

Q

Quant de vous seul je pers la veue

R

Requiem

S

Se vostre cuer eslongne de moyS'elle m'aymera je ne scay / Petite camusette

T

Tant fut gentement

U

Ung aultre l'a n'en querés plusUt Heremita Solus
Wikipedia
Johannes Ockeghem (ur. ok. 1410 lub 1420 w Saint-Ghislain w Walonii, zm. 6 lutego 1497 w Tours) – franko-flamandzki kompozytor epoki renesansu, przedstawiciel szkoły franko-flamandzkiej.
Jako chłopiec, w latach 1443–1444 śpiewał w chórze Katedry NMP w Antwerpii, potem pobierał nauki u Guillaume Dufaya w Cambrai. W 1453 roku objął posadę kapelmistrza na dworze francuskim i pozostał tam aż do śmierci, służąc po kolei trzem władcom: Karolowi VII, Ludwikowi XI i Karolowi VIII. Otrzymywał od nich liczne przywileje, a od 1459 roku także stanowiska kościelne, m.in. był skarbnikiem katedry św. Marcina w Tours, nie przeszkadzało mu to jednak wciąż działać w kapeli dworu królewskiego.
Johannes Ockeghem cieszył się bardzo dobrą opinią jako człowiek i jako artysta. Antoine Busnois wspomina go jako wybitnego śpiewaka i kompozytora. Johannes Tinctoris i Busnois zadedykowali mu swoje traktaty. Po jego śmierci powstały liczne poematy żałobne, jak Nymphes des bois. Déploration sur la mort de Jean Ockeghem Josquina des Prés. Nie zachował się ani jeden jego autograf ani wizerunek (istnieją przypuszczenia, że został on przedstawiony na jednej z miniatur, przedstawiającej kapelmistrza otoczonego śpiewakami).
Ockeghem jest uważany - obok Jacoba Obrechta - za jednego z najwybitniejszych reprezentantów polifonii franko-flamandzkiej drugiej poł. XV wieku. Jego twórczość dała podstawy tego stylu i wywarła duży wpływ na współczesnych mu i późniejszych twórców. Ockeghem rozwinął technikę kanoniczną, a także zainicjował rozwój techniki przeimitowanej.
Komponował głównie muzykę religijną. Podobnie jak wielu innych kompozytorów, napisał mszę opartą na cantus firmus wziętym z popularnej burgundzkiej piosenki L’homme armé. Czołowe miejsce w dorobku Johannesa Ockeghema zajmują 5-częściowe cykle mszalne, głównie cztero-, ale również trzy- i pięciogłosowe. Na ogół oparte są one na cantus firmus pochodzącym z chansons i innych pieśni, rzadziej z chorału. Traktowanie cantus firmus przez Ockeghema jest bardzo urozmaicone.
W Missa Fors seulment pojawiają się zalążki techniki missae parodiae, wykorzystując nie tylko początkową frazę melodii, lecz także cały trzygłosowy fragment innego utworu, by cytować ją w rozmaity sposób: dosłownie lub wariacyjnie (w tym przypadku Ockeghem zacytował własny utwór).
Ockeghem niejednokrotnie odstępował od przyjętych sposobów komponowania, a wręcz eksperymentował. Na szczególną uwagę zasługują 3 msze niemające precedensu we wcześniejszym rozwoju tej formy:
Ockeghem zapisał się w historii muzyki również jako twórca najstarszego zachowanego do dzisiaj requiem (wcześniejsza msza żałobna Dufaya zaginęła).
Prawdopodobnie jest także autorem 36-głosowego kanonu Deo gratias (rozbrzmiewa w nim jednak najwyżej 11 głosów równocześnie, z wyjątkiem zakończenia, gdzie kolejne głosy trzymają w unisonie długą nutę, dopóki ostatni głos nie zakończy swojej melodii i na ostatnim akordzie wszystkie się spotykają.).
(na podstawie materiałów źródłowych )
Wszystkie msze Ockeghema nagrał zespół The Clerk's Group.