Loyset Compère
A
A qui dirai je ma penseeAu travail suis sans espoir de confortC
Chanter ne puis (Nie może śpiewać)D
Dictez moy toutes vos penseesE
En atendant de d'avoir secoursEt dunt revenis vousG
Guerisses moi du grant mal que je porteH
Ha traite amoursI
Il n'est vivantJ
Je suis amie du forrierL
La saison en est ou jamaisLe grant desir (Pragnienie dotacji)Le renvoi d'un coeur esgaréLourdault lourdaultM
Male bouche Circundederunt me (Mężczyzna bouche Circundederunt mnie)Mes pensées ne me laissent une heureMissa Alles regretzMissa de D.N.J.C.Missa GaleazeschaMissa in Nativitate D.N.J.C.N
Ne doibt on prendreO
O bone JesuO genetrix gloriosaO vos omnes qui transitis / O devots cueursOfficium de CruceOmnium bonorumP
Plaine d'ennuy de longue main / Anima meaPleut or a Dieu que naymasse jamaisPuisque si bien m'est advenuR
Royne du cielS
Scaramella fa la gallaSe mieulxSola caret monstris/Fera pessimaSourdes regretz avironnez mon ceur (Głuchy regretz Zatrzaski mój CEUR)T
Tout mal me vientV
Venis regrets (Venis żałuje)Verbum caro factum estVirgo celesti (Panna celesti)Volez ouir une chansonVostre bargeronetteWikipediaLoyset Compère (ur. ok. 1450 w hrabstwie Hainaut, zm. 16 sierpnia 1518 w Saint-Quentin) – franko-flamandzki kompozytor.
Dane biograficzne na jego temat są skąpe. Urodził się na terenie hrabstwa Hainaut, jego rodzina według informacji zapisanej w kronice Jeana Molineta wywodziła się z Saint-Omer. Przypuszczalnie pobierał nauki w Saint-Quentin, gdzie był członkiem chóru chłopięcego. Od 1474 do 1475 roku był śpiewakiem na dworze księcia Galeazzo Marii Sforzy w Mediolanie, gdzie zapisano go w księgach rachunkowych pod imieniem Aluyseto. Kolejna informacja na jego temat pochodzi z 1486 roku, kiedy to poświadczony jest jako śpiewak w kapeli króla Francji Karola VIII. Wiadomo, że towarzyszył monarsze podczas inwazji na Italię w 1494 roku. Pod koniec życia zajmował stanowiska kościelne. W latach 1498–1500 przebywał w Cambrai, a od 1500 roku w Douai. Przed śmiercią piastował stanowisko kanonika przy kościele kolegiackim w Saint-Quentin, gdzie został pochowany.
Za życia cieszył się wielkim uznaniem, o czym świadczy treść epitafium na płycie nagrobnej oraz liczne wzmianki w dziełach współczesnych. Wspomina go
Franchinus Gaffurius w traktacie Practica musicae (1496), Guillaume Crétin w lamencie na śmierć
Ockeghema, Eloy d’Amerval w Le livre de la deablerie (1508), a także François Rabelais w prologu do IV księgi Gargantui i Pantagruela. Compère utrzymywał znajomość ze słynnymi poetami i pisarzami epoki, m.in.: Jeanem Molinetem, Jeanem Lemaire de Belges i księciem Jeanem II de Bourbon, których teksty wykorzystywał później w swojej twórczości pieśniarskiej. Jego utwory cieszyły się dużą popularnością i zachowały się w licznych odpisach i drukach.
Napisał dwie msze 4-głosowe (L’homme armé i Allez regretz), 4-głosowe części mszalne (Kyrie, Gloria, Credo, Credo „Mon père”, Sanctus), trzy cykle motetów mszalnych (Missa Ave Domine Jesu Christe na 4 lub 5 głosów, Missa Hodie nobis de Virgine na 4 głosy i Missa Galeazesca na 5 głosów), 25 motetów na 3–5 głosów, 5 chansons motetowych 3-głosowych, 52 chansons 3–4-głosowych, dwie frottole 4-głosowe.
Najważniejszą część twórczości Compère’a stanowią chansons, w swojej epoce cieszące się wielką popularnością. Kilkanaście z nich wydał drukiem w 1501 roku w zbiorze Harmonice Musices Odhecaton
Ottaviano Petrucci. Na przykładzie chansons widoczna jest stopniowa ewolucja stylistyczna Compère’a. Starsze, 3-głosowe chansons kontynuują tradycje szkoły burgundzkiej, z wykorzystaniem techniki cantus firmus; w nowszych 4-głosowych zaznacza się silny wpływ włoskiej frottoli, cechujący się prostym tekstem i homofoniczną fakturą.