Ludwig Minkus
12 Etudes for Violin Solo (12 etiudy na skrzypce solo)CamargoDon KichotFiamettaLa Bayadère (Bajadera)Le Poisson doré (Golden Fish)Les pilules magiques (Magiczne pigułki)MladaNuit et jour (Noc i dzień)RoxanaWikipediaLudwig Minkus, właśc. Aloysius Bernhard Philipp Minkus, znany też jako Léon Fyodorovich Minkus (ur. 23 marca 1826 w Innere Stadt (Wiedeń), zm. 7 grudnia 1917 w Wiedniu) – austriacki kompozytor.
Najpłodniejszy kompozytor baletowy drugiej połowy XIX wieku, dyrygent i autor oryginalnej muzyki lub opracowań muzycznych blisko 30 baletów, w znacznej części Mariusa Petipy. Pedagog. Komponował również koncerty i etiudy skrzypcowe. Przez wiele lat żył i pracował w Rosji.
Ludwig Minkus pochodził z żydowskiej rodziny o polskich lub czeskich korzeniach. Jego rodzice, Theodor Johann Minkus i Maria Franziska Heimann, w przeddzień ślubu przeszli na katolicyzm. Ludwig (wtedy Aloysius) zaczął się uczyć gry na skrzypcach w wieku 4 lat, a w wieku ośmiu uchodził już za cudowne dziecko. Mając 12 lat rozpoczął studia w wiedeńskim Towarzystwie Przyjaciół Muzyki. W młodości grał w orkiestrze
Johanna Straussa (syna), wiele podróżował. W wieku 26 lat został pierwszym skrzypkiem Opery Wiedeńskiej. W tym okresie otrzymał zaproszenie od księcia Nikołaja Jusupowa, aby objąć kierownictwo jego prywatnej orkiestry. Przyjąwszy to zaproszenie, pracował w prywatnym teatrze w Petersburgu w latach 1853–1855, komponując muzykę do dworskich przedstawień baletowych.
Minkus mieszkał w Rosji przez kolejne 40 lat (do 1891 roku). Ożenił się tam (w 1855 roku) z Austriaczką Marią Antoinette Schwarz, nie mieli dzieci. Od 1856 roku pracował jako pierwszy skrzypek Teatru Bolszoj w Moskwie. Wkrótce otrzymał również stanowisko dyrygenta opery włoskiej w tym teatrze. Od 1864 roku był jednocześnie profesorem w Konserwatorium Moskiewskim. Blisko współpracował z francuskimi tancerzami i choreografami: Arthurem Saint-Léonem i Mariusem Petipą, co przyniosło mu sławę i uznanie w Europie. Za namową Petipy przeniósł się w 1871 roku do Petersburga, gdzie przyjął stanowisko etatowego kompozytora baletowego teatrów carskich. Tam przez kolejne 15 lat skomponował lub opracował muzykę do około 20 baletów Petipy, wystawianych w tamtejszych teatrach: Bolszoj i Maryjskim. Po likwidacji etatu kompozytora baletowego w 1886 roku Minkus przeszedł na emeryturę i w 1891 roku wrócił z żoną do Wiednia. Po jej śmierci w 1895 roku żył samotnie w nędzy. Dodatkowo wybuch I wojny światowej pozbawił go skromnej, rosyjskiej emerytury. Całkowicie zapomniany, zmarł na zapalenie płuc mając 91 lat. Po śmierci został pochowany na cmentarzu Döblinger w Wiedniu. Na fali antysemickiej polityki w 1939 roku został ekshumowany i pogrzebany w anonimowej zbiorowej mogile, a jego grób został zniszczony przez nazistów.