Kompozytorzy

Ludwig Minkus

Orkiestra
Skrzypce
Balet
Etiuda
według popularności
12 Etudes for Violin Solo (12 etiudy na skrzypce solo)CamargoDon KichotFiamettaLa Bayadère (Bajadera)Le Poisson doré (Golden Fish)Les pilules magiques (Magiczne pigułki)MladaNuit et jour (Noc i dzień)Roxana
Wikipedia
Ludwig Minkus, właśc. Aloysius Bernhard Philipp Minkus, znany też jako Léon Fyodorovich Minkus (ur. 23 marca 1826 w Innere Stadt (Wiedeń), zm. 7 grudnia 1917 w Wiedniu) – austriacki kompozytor.
Najpłodniejszy kompozytor baletowy drugiej połowy XIX wieku, dyrygent i autor oryginalnej muzyki lub opracowań muzycznych blisko 30 baletów, w znacznej części Mariusa Petipy. Pedagog. Komponował również koncerty i etiudy skrzypcowe. Przez wiele lat żył i pracował w Rosji.
Ludwig Minkus pochodził z żydowskiej rodziny o polskich lub czeskich korzeniach. Jego rodzice, Theodor Johann Minkus i Maria Franziska Heimann, w przeddzień ślubu przeszli na katolicyzm. Ludwig (wtedy Aloysius) zaczął się uczyć gry na skrzypcach w wieku 4 lat, a w wieku ośmiu uchodził już za cudowne dziecko. Mając 12 lat rozpoczął studia w wiedeńskim Towarzystwie Przyjaciół Muzyki. W młodości grał w orkiestrze Johanna Straussa (syna), wiele podróżował. W wieku 26 lat został pierwszym skrzypkiem Opery Wiedeńskiej. W tym okresie otrzymał zaproszenie od księcia Nikołaja Jusupowa, aby objąć kierownictwo jego prywatnej orkiestry. Przyjąwszy to zaproszenie, pracował w prywatnym teatrze w Petersburgu w latach 1853–1855, komponując muzykę do dworskich przedstawień baletowych.
Minkus mieszkał w Rosji przez kolejne 40 lat (do 1891 roku). Ożenił się tam (w 1855 roku) z Austriaczką Marią Antoinette Schwarz, nie mieli dzieci. Od 1856 roku pracował jako pierwszy skrzypek Teatru Bolszoj w Moskwie. Wkrótce otrzymał również stanowisko dyrygenta opery włoskiej w tym teatrze. Od 1864 roku był jednocześnie profesorem w Konserwatorium Moskiewskim. Blisko współpracował z francuskimi tancerzami i choreografami: Arthurem Saint-Léonem i Mariusem Petipą, co przyniosło mu sławę i uznanie w Europie. Za namową Petipy przeniósł się w 1871 roku do Petersburga, gdzie przyjął stanowisko etatowego kompozytora baletowego teatrów carskich. Tam przez kolejne 15 lat skomponował lub opracował muzykę do około 20 baletów Petipy, wystawianych w tamtejszych teatrach: Bolszoj i Maryjskim. Po likwidacji etatu kompozytora baletowego w 1886 roku Minkus przeszedł na emeryturę i w 1891 roku wrócił z żoną do Wiednia. Po jej śmierci w 1895 roku żył samotnie w nędzy. Dodatkowo wybuch I wojny światowej pozbawił go skromnej, rosyjskiej emerytury. Całkowicie zapomniany, zmarł na zapalenie płuc mając 91 lat. Po śmierci został pochowany na cmentarzu Döblinger w Wiedniu. Na fali antysemickiej polityki w 1939 roku został ekshumowany i pogrzebany w anonimowej zbiorowej mogile, a jego grób został zniszczony przez nazistów.