Paul Antonin Vidal (ur. 16 czerwca 1863 w Tuluzie, zm. 9 kwietnia 1931 w Paryżu) – francuski kompozytor, dyrygent i pedagog.
Studiował w konserwatorium w Tuluzie, następnie w latach 1878–1883 w Konserwatorium Paryskim w klasie
Jules’a Masseneta (kompozycja i teoria), uzyskując I nagrodę z harmonii (1879) oraz z kontrapunktu i fugi (1881). W 1883 roku za kantatę Le gladiateur otrzymał Grand Prix de Rome. Od 1889 roku związany z paryską Operą, najpierw jako dyrygent chóru, później dyrygent solistów, a od 1906 roku główny dyrygent. W latach 1914–1919 był dyrektorem muzycznym paryskiej Opéra-Comique. W Konserwatorium Paryskim był wykładowcą solfeżu (od 1894), akompaniamentu fortepianowego (od 1896) i kompozycji (od 1909).
Był zwolennikiem ówczesnych awangardowych tendencji w muzyce. Prowadził społecznie wieczorowe kursy muzyczne w robotniczych dzielnicach Paryża. Ceniony głównie jako dyrygent i pedagog. Jego opery, nawiązujące do
Wagnera i francuskiej grand opéra, spotkały się z krytyką.