Kompozytorzy

Vincent d’Indy

Fortepian
Orkiestra
Głos
Wiolonczela
Skrzypce
Mixed chorus
Altówka
Organ
Flet
Obój
Piosenka
Piece
Opery
Taniec
Suita
Piosenka francuska
Sonata
Wariacja
Kwartet
Muzyka ludowa
według popularności

#

100 Thèmes d'harmonie et réalisations, Op.7113 Pièces Brèves, Op.68 (13 krótkich utworów, Op.68)2 chansons populaires du Vivarais3 Romances sans paroles, Op.14 Pièces, Op.16 (4 sztuki, op.16)6 Paraphrases sur des chansons enfantines de France, Op.957 Chants de terroir, Op.73 (7 Utworów gleby, Op.73)88 Chansons populaires du Vivarais, Op.52 (88 Popularne piosenki Vivarais, op.52)

A

Attendez-moi sous l’orme, Op.14 (Czekaj na mnie pod wiąz, op.14)

C

Cantate Domino, Op.22 (Cantate Domino, op.22)Cello Sonata, Op.84 (Cello Sonata Op.84)Chanson et danses, Op.50 (Piosenka i taniec, Op.50)Chansons Populaires recueillies dans le Vivarais et le Vercors (Popularne piosenki zebrane Vivarais i Vercors)Choral varié, Op.55 (Chóralne varié, Op.55)Clair de lune, Op.13 (Moonlight, Op.13)Concert for Piano, Flute, Cello and Strings, Op.89 (Koncert na fortepian, flet, wiolonczelę i smyczki, Op.89)Contes de Fées, Op.86Cours de Composition Musicale (Podczas kompozycji muzycznej)

D

Deus Israel, Op.41 (Deus Izrael, Op.41)Diptyque méditerranéen, Op.87 (Dyptyk Śródziemnego, Op.87)

F

Fantaisie sur des Thèmes Populaires Français, Op.31 (Fantazja na tematy popularne francuskim, op.31)Fantaisie sur un Vieil Air de Ronde Française, Op.99 (Fantazja na Old French Air rundy, Op.99)Fervaal

H

Helvétia, Op.17 (Helvetia, Op.17)

I

Istar, Op.42

J

Jour d'été à la montagne, Op.61 (Góra lato dzień, op.61)

K

Karadec, Op.34 (Karadec, op.34)

L

La Chevauchée du Cid, Op.11 (Jazda z Cid, op.11)La forêt enchantée, Op.8 (Enchanted Forest, Op.8)La légende de Saint-Christophe, Op.67 (Legenda o św Krzysztofa, Op.67)L'amour et le crâne, Op.20 (Miłość i czaszka, Op.20)Le chant de la cloche, Op.18 (Pieśń dzwon, Op.18)Le rêve de Cinyras, Op.80 (Marzyć Cinyras, Op.80)L'étranger, Op.53Lied for Cello and Orchestra, Op.19 (Kłamał na wiolonczelę i orkiestrę, op.19)Lied maritime, Op.43 (Lied morski, Op.43)

M

Madrigal, Op.4Marche du 76ème régiment d’infanterie, Op.54 (Spacer z 76. Pułku Piechoty, Op.54)Médée, Op.47 (Medee, Op.47)Menuet sur le nom d’Haydn, Op.65 (Menuet na imię Haydna, Op.65)Mirage, Op.56 (Mirage, op.56)

N

Nocturne, Op.26 (Nokturn, Op.26)

P

Petite Sonate dans la Forme Classique, Op.9 (Mała Sonata w klasycznej formie, op.9)Piano Quartet, Op.7 (Kwartet fortepianowy, op.7)Piano Quintet, Op.81 (Kwintet fortepianowy, Op.81)Piano Sonata, Op.63 (Sonata fortepianowa, Op.63)Piano Trio, Op.98 (Trio Fortepian, Op.98)Plainte de Thécla, Op.10 (Skarga Tekla, Op.10)Poème des Montagnes, Op.15 (Poem Góry, Op.15)Poème des rivages, Op.77 (Poème des Rivages, Op.77)Pour les Enfants de tout âge, Op.74 (Dla dzieci w każdym wieku, Op.74)Prélude et Petit Canon, Op.38 (Trochę Preludium i Canon, Op.38)Prélude pour Grand Orgue, Op.66 (Preludium do Wielkiego Organowej, Op.66)Promenade, Op.27 (Promenada, op.27)

S

Sainte Marie Magdeleine, Op.23 (Sainte Marie Magdeleine, op.23)Sancta Maria, succurre miseris, Op.49Sarabande et menuet, Op.72 (Sarabanda i menuet, Op.72)Saugefleurie, Op.21 (Saugefleurie, op.21)Schumanniana, Op.30Serenade and Waltz, Op.28Souvenirs, Op.62 (Sklep z pamiątkami, Op.62)String Quartet No.1, Op.35 (Kwartet smyczkowy nr 1, op.35)String Quartet No.2, Op.45 (Kwartet smyczkowy nr 2, Op.45)String Quartet No.3, Op.96 (Kwartet smyczkowy nr 3, Op.96)String Sextet, Op.92 (Sekstet smyczkowy, Op.92)Suite dans le style ancien, Op.24 (Suita w dawnym stylu, Op.24)Suite en Parties, Op.91 (Strony Suite, Op.91)Sur la mer, Op.32Symphony No.2, Op.57 (Symfonia nr 2, Op.57)Symphony on a French Mountain Air (Symfonia na górskim powietrzu francuskiego)

T

Tableaux de Voyage, Op.33 (Stoliki turystyczne, op.33)Tableaux de Voyage, Op.36 (Stoliki turystyczne, Op.36)Thème Varié, Fugue et Chanson, Op.85 (Różne motyw, piosenki i fuga, Op.85)

V

Vêpres du commun des martyrs, Op.51 (Nieszpory męczenników, Op.51)Violin Sonata, Op.59 (Sonata skrzypcowa, Op.59)

W

Wallenstein, Op.12 (Wallenstein, op.12)
Wikipedia
Paul Marie Théodore Vincent d’Indy (ur. 27 marca 1851 w Paryżu, zm. 2 grudnia 1931 tamże) – francuski kompozytor i teoretyk muzyki.
Pochodził z dawnej rodziny arystokratycznej z regionu Vivarais w departamencie Ardèche. Po wczesnej śmierci matki wychowywał się u babki, surowej hrabiny Rézia d’Indy. Jego wuj, kompozytor-amator Wilfrid d’Indy (1821–1891) zainteresował go muzyką. Vincent uczył się gry na fortepianie u Louisa Diémera i Antoine François Marmontela, a od roku 1865 harmonii u Alberta Lavignaca. Uczestniczył w wojnie francusko-pruskiej 1870–1871 walcząc w obronie Paryża. Po zakończeniu wojny opublikował pierwsze kompozycje.
W roku 1872 został uczniem Césara Francka. Po pobycie na Festiwalu w Bayreuth został zwolennikiem muzyki Wagnera.
1875 poślubił swoją kuzynkę Isabelle de Pampelonne i objął posadę organisty w Saint-Leu-la-Forêt 20 km na północ od Paryża.
W roku 1886 skomponował Symphonie sur un chant montagnard français (Symfonię na temat francuskiej pieśni góralskiej) i operę Le chant de la cloche (Śpiew dzwonu) która przyniosła mu nagrodę miasta Paryża.
Po śmierci Césara Francka zastąpił go na stanowisku prezesa Narodowego Towarzystwa Muzycznego.
Po odmowie wprowadzenia proponowanej reformy Konserwatorium Paryskiego założył w 1894 roku wraz z Charlesem Bordes i Alexandrem Guilmantem Schola Cantorum, a w roku 1900 został jej dyrektorem. Napisał czterotomowy Cours de composition musicale, w którym wzorem Francka zalecał oparcie nauki o dzieła Jana Sebastiana Bacha i Ludwiga van Beethovena oraz dawnych mistrzów, jak Giovanniego Palestriny, Claudio Monteverdiego, Jean-Philippe Rameau i chorale gregoriańskim.
Po prawykonaniach oper Fervaal (1897) i L'étranger (1903) oraz wariacji Istar (1896) i Drugiej Symfonii (1903) stał się twórcą znanym wśród francuskich melomanów. Stał się zaciekłym przeciwnikiem Debussy’ego i impresjonistów. W związku z Sprawą Dreyfusa zaangażował się w działanie Ligi Ojczyzny Francuskiej. Wypowiadał się w duchu szowinizmu, militaryzmu i antysemityzmu, czemu dał wyraz w La légende de Saint Christophe (Legendzie o św. Krzysztofie, 1908–1915) oraz Trzeciej Symfonii De bello gallico (1916–1918).
Po I wojnie światowej obok działalności w Schola Cantorum wykładał w Konserwatorium Paryskim (1912–1929). Wyprowadził się z dotychczasowej rezydencji letniej koło Boffres w departamencie Ardèche, z której stworzył 1886 zamek Château des Faugs i przeniósł się na Lazurowe Wybrzeże do Agay koło Saint-Raphaël. W tym okresie zbliżył się do Karoliny Janson, która w przyszłości została jego żoną. W twórczości tego okresu zaczęły dominować wpływy neoklasycyzmu, lecz nadal pozostał przeciwnikiem nowoczesności, do czego nie potrafili go przekonać jego uczniowie Albert Roussel, Erik Satie, Antonio María Valencia i Edgar Varèse.
W 1931 roku otrzymał order Wielkiego Oficera Legii Honorowej.