Baryton Solo
Baryton + ...
Dla początkujących
Kompozytorzy

Requiem

Kompozytor: Fauré Gabriel

Instrumenty: Głos Sopran Baryton Mixed chorus Orkiestra

Tagi: Requiem Funeral music Religious music Msza

#Partie
#Aranżacje

Ścignij darmowe partytury:

Version de concert, N 97b (1899-1900). Complete Score PDF 19 MB
Version d'église, N 97a (1887-93). Complete Score PDF 1 MB
Version de concert, N 97b (1899-1900). Complete Score PDF 3 MB
Version de concert, N 97b (1899-1900). Complete Score (Organ reduction) PDF 0 MB
Pie Jesu (No.4). Soprano and Organ - B PDF 0 MBPie Jesu (No.4). Lower Soprano - A PDF 0 MBPie Jesu (No.4). Mezzo-Soprano - G major PDF 0 MB
Pie Jesu (No.4). Complete Score PDF 0 MB
Version d'église, N 97a (1887-93). 1. Introït et Kyrie PDF 6 MBVersion d'église, N 97a (1887-93). 3. Sanctus PDF 3 MBVersion d'église, N 97a (1887-93). 5. Agnus Dei PDF 4 MBVersion d'église, N 97a (1887-93). 7. In Paradisum PDF 3 MB
Version de concert, N 97b (1899-1900). Complete Score PDF 2 MB

Partie dla:

Baryton
WszystkieWiolonczelaTrąbkaSkrzypceSaksofon altowyRógPuzonOrganKotłyKlarnetHarfaFletFagotAltówka

Aranżacje:

Inna

Pie Jesu (No.4). Flet (Hideo Kamioka)Pie Jesu (No.4). Flet + Organ (Hideo Kamioka)Pie Jesu (No.4). Wind band (Lauf, Melvin)Complete. Wiolonczela + Kontrabas + Fisharmonia + Altówka + Skrzypce(2) (Girtain IV, Edgar)Pie Jesu (No.4). Organ (Alain Brunet)In Paradisum (No.7). Organ (Alain Brunet)Pie Jesu (No.4). Wiolonczela + Organ + Głos (Alain Brunet)Pie Jesu (No.4). Organ (Alain Brunet)Pie Jesu (No.4). Organ + Saksofon (Alain Brunet)Pie Jesu (No.4). Organ (Alain Brunet)
Wikipedia
Gabriel Urbain Fauré (ur. 12 maja 1845 Pamiers, zm. 4 listopada 1924 w Paryżu, pochowany na Cmentarzu Passy) – francuski kompozytor i organista.
W latach 1854-1864 studiował w szkole muzycznej L. Niedermeyera, gdzie jego profesorem gry na fortepianie był Camille Saint-Saëns, po czym został organistą w kościele St. Sauveur w Rennes; po 1870 był w Paryżu organistą kościołów St. Honore d’Eylau, St. Sulpice i od 1877 św. Magdaleny. W 1896 został na miejsce J. Masseneta profesorem kompozycji w Konserwatorium Paryskim, a w 1905 – dyrektorem tej uczelni (do 1920). Jego uczniami byli m.in. M. Ravel, Ch. Koechlin, F. Schmitt, J. Roger-Ducasse, A. Caplet, N. Boulanger, E. Vuillermoz, G. Enescu. Pod koniec życia ogłuchł.
Fauré był mistrzem małych form, stąd przewaga w jego twórczości pieśni i utworów fortepianowych. Miał ogromną inwencję melodyczną, wrażliwość harmoniczną, poczucie proporcji, nie ulegając żadnym wpływom, doprowadził swoją sztukę do klasycznej prostoty i klarowności. Zwłaszcza we Francji zdobył sobie wysoką pozycję.
Wraz z Césarem Franckiem reprezentuje narodową muzykę francuską. Prócz znakomitych pieśni i utworów fortepianowych, napisał sławną sonatę skrzypcową op. 13 i drobne liryki skrzypcowe, trio fortepianowe, dwa kwartety i kwintety fortepianowe, suitę orkiestralną, symfonię d-moll, utwory chóralne z orkiestrą, w końcu utwory religijne i mszę na 3 głosy żeńskie z organami.
Odznaczony został Legią Honorową, kolejno w stopniu kawalera (1890), oficera (1903), komandora (1910), wielkiego oficera (1920) i krzyżem wielkim (1923). Od władcy Hiszpanii otrzymał Order Izabeli Katolickiej (1908), a od księcia Monako Wielką Wstęgę Orderu św. Karola (1913).