Bas Solo
Bas + ...
Dla początkujących
Kompozytorzy

Roméo et Juliette (Romeo et Juliette)

Kompozytor: Berlioz Hector

Instrumenty: Głos Alt Tenor Bas Mixed chorus Orkiestra

Tagi: Symfonia Secular cantatas Kantaty

#Partie
#Aranżacje

Ścignij darmowe partytury:

Complete. Complete Score PDF 25 MBComplete. Part I: 1. Introduction – Prologue PDF 4 MBComplete. Part II: 2. Roméo seul; 3. Scène d’amour; 4. La reine Mab PDF 11 MBComplete. Part III: 5. Convoi funèbre; 6. Roméo au tombeau; 7. Finale PDF 9 MB
Selections. 1. Introduction. Combats – Tumulte – Intervention du Prince – PDF 0 MBSelections. Prologue – PDF 0 MBSelections. Strophes – PDF 0 MBSelections. Scherzetto PDF 0 MBSelections. 2. Roméo seul. Tristesse – Concert et Bal – Grande Fête chez Capulet PDF 1 MBSelections. 3. Nuit sereine – [ PDF 0 MBSelections. 6. Roméo au tombeau des Capulets. Invocation – Réveil de Juliette PDF 0 MB
Complete. Complete Score PDF 19 MB
Complete. Complete Score PDF 21 MB
Complete. Complete Score PDF 12 MB
Complete. Complete Score PDF 8 MB
Complete. Complete Score PDF 13 MB

Partie dla:

Bas
WszystkieWiolonczelaTubaTrąbkaSkrzypceSaksofon altowyRożek angielskiRógPuzonObójKotłyKlarnetHarfaFlet piccoloFletFagotAltówka

Aranżacje:

Inna

Complete. Piano four hands (Benoit, Camille)Part II: Roméo seul. Tristesse, Concert et Bal, Grande Fête chez Capulet. Fortepian(2) (Singer II, Otto)
Wikipedia
Louis Hector Berlioz (ur. 11 grudnia 1803 w La Côte-Saint-André k. Grenoble, zm. 8 marca 1869 w Paryżu) – francuski kompozytor, twórca symfonii romantycznej, prekursor nowoczesnej kolorystyki, którego twórczość nadała kierunek rozwoju XIX-wiecznej symfonice; pisarz i krytyk muzyczny.
Ojciec Berlioza, doktor medycyny, przeznaczył syna do zawodu lekarskiego i początkowo nie przeszkadzał rozwijaniu wyraźnych zdolności muzycznych chłopca. 12-letni Berlioz śpiewał, grał na flecie, gitarze, uczył się harmonii, zaczynał nawet komponować. W 1821 został wysłany do Paryża do Szkoły Medycznej; dwa lata później rozpoczął systematyczne studia kompozytorskie u J.F. Lesueura, decydując się na porzucenie medycyny. Kontynuował naukę (1826–1828) w konserwatorium: harmonię i kontrapunkt u A. Reichy, kompozycję nadal u Lesueura. W 1829 powstała kantata oparta na scenach z Fausta, którą następnie kompozytor przerobił (1846) na „operę koncertową” Potępienie Fausta (La Damnation de Faust). W 1830 Berlioz napisał jedno ze swych największych dzieł, programową Symfonię fantastyczną. Za symfonię Harold w Italii (1834) Paganini przesłał Berliozowi podarunek w postaci 20 000 franków.
Obok twórczości Berlioz zajmował się także działalnością publicystyczną (od 1835 był stałym krytykiem muzycznym „Journal des Debats”). Walczył o swobodę i tolerancję dla nowej sztuki. Pierwsza jego opera, Benvenuto Cellini, wystawiona w 1838, nie zdobyła powodzenia, a życzliwe przyjęcie dramatycznej symfonii Romeo i Julia (1839) nie zmieniło nieufności do kompozytora. Także Potępienie Fausta, wykonane w Paryżu (1846), spotkało się z obojętnością słuchaczy – dopiero podróż koncertowa po Niemczech przyniosła Berliozowi sukcesy. Oratorium Dzieciństwo Chrystusa (L'Enfance du Christ) zdobyło wreszcie (1854) publiczność Paryża. Następnego roku Liszt, serdeczny przyjaciel Berlioza, zorganizował Festiwal Berliozowski w Weimarze. W listopadzie 1863 wystawiona została w Theatre Lyrique w Paryżu opera-dramat liryczny Trojanie (do libretta wg Eneidy Wergiliusza), ale jedynie we fragmentach (inscenizacja składała się z aktów 3-5, pod zastępczym tytułem Trojanie w Kartaginie). Sukcesom kompozytorskim towarzyszyły ciężkie przeżycia osobiste Berlioza: zmarła druga żona kompozytora, niedługo potem jedyny syn. Na rok przed śmiercią Berlioz odbył triumfalną podróż koncertową po Rosji. Prócz wymienionych dzieł ważne miejsce w twórczości Berlioza zajmują uwertury: Król Lear (1831) i Karnawał rzymski (1844), opera komiczna Beatrycze i Benedykt (1862), Requiem (1837), pisał też utwory na chór z orkiestrą, kantaty, pieśni na głos z fortepianem, kompozycje religijne. Hector Berlioz napisał także studium na temat instrumentów muzycznych pt. Grand traité d'instrumentation et d'orchestration modernes, zwane też w skrócie Traite d'instrumentation.
Pochowany został na Cmentarzu Montmartre w Paryżu. Autorem pomnika na grobie Berlioza był polski rzeźbiarz – Cyprian Godebski.
Jego pierwszą żoną była Harriet Smithson (1800–1854). Miał z nią syna Louisa (1834–1867).