Fortepian Solo
Fortepian + ...
Dla początkujących
Kompozytorzy

III koncert fortepianowy Czajkowskiego

Kompozytor: Czajkowski Piotr

Instrumenty: Fortepian Orkiestra

Tagi: Koncert

#Partie
#Aranżacje

Ścignij darmowe partytury:

Complete Score PDF 8 MB
Complete Score PDF 9 MB
Complete Score [part 1 PDF 4 MBComplete Score [part 2 PDF 4 MB

Partie dla:

Fortepian
WszystkieWiolonczelaTubaTrąbkaSkrzypceSaksofon altowyRógPuzonObójKotłyKlarnetFlet piccoloFletFagotAltówka

Aranżacje:

Fortepian + ...

Fortepian(2) (Unknown) Fortepian(2) (Unknown) Fortepian(2) (Unknown)
Wikipedia
III koncert fortepianowy Es-dur Op. posth. 75 Piotra Czajkowskiego – utwór składający się formalnie z 2 kompozycji przeznaczonych do wykonywania przez fortepian z orkiestrą dające razem 3 części grane często jako jeden utwór.
Kompozycja ta w twórczości Czajkowskiego jest utworem o najbardziej złożonej i skomplikowanej historii. Pierwowzorem koncertu była Symfonia Es-dur nad którą Czajkowski porzucił pracę w 1882. Do materiału muzycznego jakim dysponował kompozytor powrócił na początku kwietnia 1883. W dniach 5-13 lipca 1883 powstała cz. I utworu. Piotr Czajkowski zmarł 25 października/ 6 listopada 1893. Prawykonanie tej części miało miejsce 7 stycznia 1895 w Petersburgu.
W listopadzie 1894 brat kompozytora zaczął przeglądać pozostawione szkice oraz rękopisy. Wraz z byłym studentem Czajkowskiego – Siergiejem Taniejewem postanowili wydać odnalezione dwie części symfonii (przerobione wcześniej przez Piotra na fortepian z orkiestrą) jako dwie kolejne części koncertu fortepianowego (pierwszą było Allegro Brilante). Publikacja miała miejsce w 1897 jako opus 79. Pierwsze publiczne wykonanie Andante i Finale miało miejsce 8 lutego 1897. Partię fortepianu wykonał Taniejew.
Utwór przeznaczony jest do wykonywania przez orkiestrę symfoniczną oraz fortepian wykonujący partię solową. Skład orkiestry (według kolejności zapisywania w partyturze):
Skład cz. III jest bardzo podobny do tego z cz. I oraz dwóch poprzednich koncertów fortepianowych Czajkowskiego.
Kompozycja składa się z trzech części które w praktyce przekładają się na 2 osobne utwory:
Cz. I ma formę allegra sonatowego. Zawiera on 3 a nie jak przyjęto w typowej, klasycznej strukturze 2 tematy muzyczne. Pierwszy z nich jest żywy, drugi liryczny, natomiast trzeci ma charakter tańca ludowego.