Głos Solo
Głos + ...
Dla początkujących
Kompozytorzy

Les nuits d'été (Noce letnie)

Kompozytor: Berlioz Hector

Instrumenty: Głos Fortepian Orkiestra

Tagi: Melodia Piosenka

#Partie

Ścignij darmowe partytury:

Complete. Complete Score PDF 16 MBComplete. 1. Villanelle (A major) PDF 2 MBComplete. 2. Le Spectre de la Rose (B major) PDF 2 MBComplete. 3. Sur les Lagunes (F minor) PDF 3 MBComplete. 4. Absence (F-sharp major) PDF 1 MBComplete. 5. Au Cimetière (D major) PDF 2 MBComplete. 6. L'Ile inconnue (F major) PDF 3 MB
1. Villanelle (A major) PDF 0 MB2. Le spectre de la rose (B major) PDF 0 MB3. Sur les lagunes (F minor) PDF 0 MB4. Absence (F PDF 0 MB5. Au cimetière (D major) PDF 0 MB6. L’île inconnue (F major) PDF 0 MB
Complete Score PDF 1 MB1. Villanelle (F major) PDF 0 MB2. Le spectre de la rose (B major) PDF 0 MB3. Sur les lagunes (F minor) PDF 0 MB4. Absence (E PDF 0 MB5. Au cimetière (B PDF 0 MB6. L’île inconnue (D major) PDF 0 MB
Selections. 1. Villanelle PDF 0 MBSelections. 6. L’île inconnue PDF 0 MB
Complete Score PDF 3 MB
2. Le spectre de la rose (D major) PDF 39 MB
Selections. 3. Auf den Lagunen (G minor) PDF 0 MB
Selections. 4. Absence PDF 1 MB
Complete. 1. Villanelle PDF 0 MBComplete. 2. Le spectre de la rose PDF 0 MBComplete. 3. Sur les lagunes PDF 0 MBComplete. 4. Absence PDF 0 MBComplete. 5. Au cimitière PDF 0 MBComplete. 6. L’île inconnue PDF 0 MB

Partie dla:

Głos
WszystkieWiolonczelaSkrzypceRógObójKontrabasKlarnetHarfaFletFagotAltówka
Wikipedia
Louis Hector Berlioz (ur. 11 grudnia 1803 w La Côte-Saint-André k. Grenoble, zm. 8 marca 1869 w Paryżu) – francuski kompozytor, twórca symfonii romantycznej, prekursor nowoczesnej kolorystyki, którego twórczość nadała kierunek rozwoju XIX-wiecznej symfonice; pisarz i krytyk muzyczny.
Ojciec Berlioza, doktor medycyny, przeznaczył syna do zawodu lekarskiego i początkowo nie przeszkadzał rozwijaniu wyraźnych zdolności muzycznych chłopca. 12-letni Berlioz śpiewał, grał na flecie, gitarze, uczył się harmonii, zaczynał nawet komponować. W 1821 został wysłany do Paryża do Szkoły Medycznej; dwa lata później rozpoczął systematyczne studia kompozytorskie u J.F. Lesueura, decydując się na porzucenie medycyny. Kontynuował naukę (1826–1828) w konserwatorium: harmonię i kontrapunkt u A. Reichy, kompozycję nadal u Lesueura. W 1829 powstała kantata oparta na scenach z Fausta, którą następnie kompozytor przerobił (1846) na „operę koncertową” Potępienie Fausta (La Damnation de Faust). W 1830 Berlioz napisał jedno ze swych największych dzieł, programową Symfonię fantastyczną. Za symfonię Harold w Italii (1834) Paganini przesłał Berliozowi podarunek w postaci 20 000 franków.
Obok twórczości Berlioz zajmował się także działalnością publicystyczną (od 1835 był stałym krytykiem muzycznym „Journal des Debats”). Walczył o swobodę i tolerancję dla nowej sztuki. Pierwsza jego opera, Benvenuto Cellini, wystawiona w 1838, nie zdobyła powodzenia, a życzliwe przyjęcie dramatycznej symfonii Romeo i Julia (1839) nie zmieniło nieufności do kompozytora. Także Potępienie Fausta, wykonane w Paryżu (1846), spotkało się z obojętnością słuchaczy – dopiero podróż koncertowa po Niemczech przyniosła Berliozowi sukcesy. Oratorium Dzieciństwo Chrystusa (L'Enfance du Christ) zdobyło wreszcie (1854) publiczność Paryża. Następnego roku Liszt, serdeczny przyjaciel Berlioza, zorganizował Festiwal Berliozowski w Weimarze. W listopadzie 1863 wystawiona została w Theatre Lyrique w Paryżu opera-dramat liryczny Trojanie (do libretta wg Eneidy Wergiliusza), ale jedynie we fragmentach (inscenizacja składała się z aktów 3-5, pod zastępczym tytułem Trojanie w Kartaginie). Sukcesom kompozytorskim towarzyszyły ciężkie przeżycia osobiste Berlioza: zmarła druga żona kompozytora, niedługo potem jedyny syn. Na rok przed śmiercią Berlioz odbył triumfalną podróż koncertową po Rosji. Prócz wymienionych dzieł ważne miejsce w twórczości Berlioza zajmują uwertury: Król Lear (1831) i Karnawał rzymski (1844), opera komiczna Beatrycze i Benedykt (1862), Requiem (1837), pisał też utwory na chór z orkiestrą, kantaty, pieśni na głos z fortepianem, kompozycje religijne. Hector Berlioz napisał także studium na temat instrumentów muzycznych pt. Grand traité d'instrumentation et d'orchestration modernes, zwane też w skrócie Traite d'instrumentation.
Pochowany został na Cmentarzu Montmartre w Paryżu. Autorem pomnika na grobie Berlioza był polski rzeźbiarz – Cyprian Godebski.
Jego pierwszą żoną była Harriet Smithson (1800–1854). Miał z nią syna Louisa (1834–1867).