Kompozytorzy

Partie dla: Wszystkie

Kompozycja: Nonet No.2, H.374 (Nonet nr 2, H.374)

Kompozytor: Martinů Bohuslav

Ścignij darmowe partytury::

Complete Parts PDF 3 MB
Wikipedia
Bohuslav Martinů ([ˈbɔɦuslaf ˈmaɾcɪnuː] ( odsłuchaj); ur. 8 grudnia 1890 w Poličce, zm. 28 sierpnia 1959 w Pratteln) – czeski kompozytor muzyki poważnej tworzący w stylu neoklasycznym; wykładowca Uniwersytetu Princeton i Mannes School of Music.
Martinů napisał dziesięć baletów, siedemnaście oper (w tym Mirandolinę), sześć symfonii, siedemnaście koncertów, a także wiele dzieł kameralnych, dużych utworów wokalno-instrumentalnych oraz pieśni. W 1968 Harry Halbreich opublikował chronologiczny katalog dzieł kompozytora, zawierający 387 pozycji.
Urodził się 8 grudnia 1890 w Poličce. Ze względu na szereg napotykanych przez niego trudności w kontaktach z ludźmi biografowie zakładają retrospektywnie, że mógł on cierpieć na zespół Aspergera należący do zaburzeń ze spektrum autyzmu. Studiował w Konserwatorium Praskim, którego nie ukończył przenosząc się do szkoły organowej, a od 1913 był skrzypkiem Filharmonii Czeskiej. W Poličce mieszkał do 16 roku życia. Przed I wojną światową uczył gry na skrzypcach. Po wojnie wznowił studia kompozycji kształcąc się u Josefa Suka. W 1919 jako drugi skrzypek Filharmonii Czeskiej wyruszył w trasę koncertową po Europie. W 1922 Teatr Narodowy w Pradze wystawił jego balet Istar. Od 1923 do 1940 przebywał w Paryżu gdzie zainteresował się muzyką Igora Strawinskiego, Grupy Sześciu, ekspresjonizmem oraz jazzem, a także utrzymywał kontakty z miejscowymi muzykami, m.in. z Albertem Rousselem. W tym czasie swoimi utworami zwrócił uwagę m.in. Siergieja Kusewickiego. Po wybuchu II wojny światowej pomagał emigrantom z Protektoratu Czech i Moraw przybyłym do Francji, zaś po kampanii francuskiej zamieszkał w Stanach Zjednoczonych. Po zakończeniu wojny zaproponowano mu posadę wykładowcy w praskim konserwatorium, której nie objął ze względu na stan zdrowia oraz sytuację polityczną w Czechosłowacji. W 1953 i 1956 uzyskał stypendium Guggenheima. Po powrocie do stolicy Francji przeniósł się do Nicei, a następnie do Szwajcarii. Zmarł w Pratteln 28 sierpnia 1959 z powodu raka żołądka. W 1989 jego ciało przewieziono do Polički.