Kompozytorzy

Aranżacje dla: Fortepian

Kompozycja: Feuerfest!, Op.269

Kompozytor: Strauss Josef

Aranżer: Sain, Andreas

Ścignij darmowe partytury:

For Piano (Sain). Complete Score PDF 0 MB
Wikipedia
Josef Strauss (ur. 20 sierpnia 1827 w Wiedniu, zm. 22 lipca 1870 tamże) – austriacki kompozytor.
Syn znanego kompozytora Johanna Straussa i brat Johanna Straussa (syna) i Edwarda Straussa. Po ukończeniu studiów w Cesarsko-Królewskim Instytucie Politechnicznym pracował jako inżynier i projektant – skonstruował m.in. maszynę do sprzątania ulic, którą następnie używano w Wiedniu. Był bardzo wszechstronnie utalentowany – oprócz bycia zdolnym inżynierem był także malarzem (pobierał nauki na Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu, poetą, dramaturgiem (autor m.in. dramatu Rober), pianistą-wirtuozem, śpiewakiem oraz kompozytorem. Kiedy jego brat Johann poważnie zachorował w 1853 roku, początkowo niechętny Josef zgodził się go tymczasowo zastąpić. Jego debiut miał miejsce w sali tanecznej Sperl 23 lipca 1853 roku, kiedy spisał się jako dyrygent (w przeciwieństwie do brata, zwolennika dyrygowania smyczkiem, wolał on używać batuty). Podczas tego zastępstwa, Josef napisał utwór na festiwal, który odbył się na wiedeńskim przedmieściu Hernals (obecnie jest to siedemnasta dzielnica Wiednia) w dniu 29 sierpnia 1853 roku, któremu nadał tytuł Die Ersten und Letzten (Pierwszy i ostatni). Walc ten, będący jego pierwszym opusem był tak udany, że został powtórzony aż 6 razy i został bardzo doceniony przez krytykę. Po niezwykle udanym kompozytorskim debiucie Josef rozpoczął swoją niezwykle intensywną i błyskotliwą karierę. Po powrocie Johanna do Wiednia w połowie września 1853 roku, rozpoczął naukę na skrzypcach u Franza Amona, nauczyciela swojego brata, a następnie studiował kompozycję u Franza Dolleschalla. Ponownie kierował orkiestrą od czerwca 1854 roku, kiedy to Johann wyjechał na dalsze leczenie w Bad Gastein. Walc napisany w tym okresie, Die Ersten nach den Letzten op. 12 (Pierwszy po ostatnim), był również bardzo udany. Tytuł wskazywał na pełne poświęcenie się muzyce, zamiast inżynierii i wojsku, do którego miał wstąpić zgodnie z wolą ojca. Niestety wkrótce u Josefa pojawiły się bardzo uciążliwe bóle głowy – objawy najprawdopodobniej wrodzonego uszkodzenia mózgu, które miały przyspieszyć jego śmierć. Johann następnie chciał ograniczyć w związku z tym jego obowiązki w rodzinnej orkiestrze, lecz Josef był nieustępliwy i aż do debiutu najmłodszego z braci – Eduarda jako dyrygenta muzyki balowej w 1861 roku to właśnie Johann i Josef wspólnie kierowali straussowską orkiestrą. Od 1862 roku wszyscy trzej bracia brali udział w zarządzaniu orkiestrą, aż do następnego roku, kiedy Johann został mianowany na prestiżowe stanowisko Cesarsko-Królewskiego Hofballmusikdirektora i w związku z tym ograniczył swoją dyrygencką działalność. Obaj bracia Josef i Johann dzielili się dyrygenturą w Pawłowsku w sezonie 1869, tworząc tam wspólnie sławną Pizzicato-Polkę. 17 kwietnia 1870 r. Josef dał koncert w Wiedniu, po czym udał się na dalsze koncerty do Warszawy. Niestety 1 czerwca stracił on przytomność podczas dyrygowania jego nieopublikowanego muzycznego potpourri Musikalisches Feuilleton, po czym upadł uderzając głową o podium. Został przewieziony do Wiednia 17 lipca, gdzie zmarł pięć dni później. Jego żona Caroline odmówiła sekcji zwłok ale można przypuszczać, że Josef zmarł z powodu pęknięcia guza mózgu.
Rodzina oraz bliscy przyjaciele nazywali go zdrobniale 'Pepi'. Brat Johann powiedział kiedyś o nim: „Pepi jest bardziej utalentowany z naszej dwójki; Ja jestem jedynie bardziej popularny...”.
Josef Strauss skomponował ponad 300 utworów, w tym 283 z numerem opus. Ponadto pozostawił po sobie ponad 500 nieopublikowanych aranżacji muzyki innych kompozytorów m.in. Liszta, Mendelssohna czy Wagnera. Napisał wiele walców, wliczając w to: sławny Sphären-Klänge (Muzyka Sfer), Delirien (Deliria), Transaktionen (Transakcje), Mein Lebenslauf ist Lieb' und Lust (Mój życiorys to miłość i zabawa), oraz Dorfschwalben aus Österreich (Wiejskie jaskółki z Austrii). Komponował także kadryle, marsze oraz polki, w tym najbardziej znaną z jego dorobku czyli polkę Pizzicato razem ze swym bratem Johannem, polki-mazurki jak m.in. sławna Die Libelle (Ważka) op. 204 oraz dziesiątki szybkich polek (polka-schnell).