Altówka Solo
Altówka + ...
Dla początkujących
Kompozytorzy

Max Bruch

Wszystkie Kompozycje

Kompozycje dla: Altówka

#Aranżacje dla: Altówka
#Partie dla: Altówka
według popularności
8 Pieces for Clarinet, Viola and Piano, Op.83 (8 utworów na klarnet, altówkę i fortepian, Op.83)Concerto for Clarinet, Viola, and OrchestraOctet (Oktet)Piano Quintet (Kwintet fortepianowy)Romanze, Op.85String Quartet No.1, Op.9 (Kwartet smyczkowy nr 1, op.9)String Quartet No.2, Op.10 (Kwartet smyczkowy nr 2, Op.10)

Aranżacje dla: Altówka

Canzone, Op.55 (Canzona, Op.55)Concerto for Clarinet, Viola, and OrchestraKol NidreiRomance in A minor (Romans w a-moll)Romanze, Op.85

Partie dla: Altówka

Canzone, Op.55 (Canzona, Op.55)Concerto for Clarinet, Viola, and OrchestraKol NidreiOdysseus, Op.41 (Odyseusz, Op.41)Piano Quintet (Kwintet fortepianowy)Romanze, Op.85Scottish Fantasy (Szkocka Fantasy)String Quartet No.1, Op.9 (Kwartet smyczkowy nr 1, op.9)String Quartet No.2, Op.10 (Kwartet smyczkowy nr 2, Op.10)Suite nach russischen Volksmelodien, Op.79bSymphony No.3, Op.51Violin Concerto No. 1 (Koncert skrzypcowy nr 1)Violin Concerto No. 3 (Koncert skrzypcowy nr 3)
Wikipedia
Max Bruch (ur. 6 stycznia 1838 w Kolonii, zm. 2 października 1920 we Friedenau) – niemiecki kompozytor i dyrygent.
Bardzo szybko zaczął się uczyć kompozycji i już w 1852 wykonano jego pierwszą symfonię. W latach 1858–1861 działał w Kolonii jako nauczyciel muzyki, tam też odbyła się w 1858 prapremiera pierwszej jego opery pt. Scherz, List und Rache.
W 1862 Bruch przeniósł się do Mannheimu. Rok później została wystawiona w tym mieście jego opera romantyczna Loreley, do libretta poety Emmanuela Geibla, przeznaczonego przedtem dla Feliksa Mendelssohna-Bartholdy'ego. Bruch w swojej muzyce zbliżył się do Wagnera, a z drugiej strony kontynuował typowy styl niemieckiej opery romantycznej, pełnej demonizmu i niesamowitości.
Nie opery jednak przysporzyły sławy Bruchowi. Pierwszym ogromnym sukcesem kompozytora był I Koncert skrzypcowy g-moll. Utwór ten spotkał się z przychylnymi opiniami już po prawykonaniu w Koblencji przez O. Königslöwa. Koncertem zainteresował się skrzypek Joseph Joachim, który zaprzyjaźnił się z Bruchem, skorygował partyturę i przez swoje wirtuozowskie wykonania przyczynił się do popularyzacji dzieła.
Max Bruch wykorzystywał w swoich utworach folklor różnych narodów i możliwości brzmieniowe instrumentów. Był jednak zachowawczy w kwestiach harmonii i sprzeciwiał się kierunkom modernistycznym, co spowodowało, że niekiedy uznawano go za eklektyka. Niewątpliwie dużą wartość posiadają jego koncerty skrzypcowe (zwłaszcza Koncert g-moll), do dziś chętnie wykonywane na koncertach. Podczas okresu narodowego socjalizmu był w Niemczech kompozytorem zakazanym z powodu domniemanego pochodzenia żydowskiego i fascynacji kompozytora folklorem żydowskim, czemu dawał wyraz w swoich utworach muzycznych (np. Konzerstück-fantazja d-moll na tematy hebrajskie Kol Nidrei, jeden z bardziej znanych utworów Brucha).