Fortepian Solo
Fortepian + ...
Dla początkujących
Kompozytorzy

Ernst Toch

Wszystkie Kompozycje

Kompozycje dla: Fortepian

#Aranżacje dla: Fortepian
według popularności
10 Anfangs-Etüden, Op.5910 Einfache-Etüden, Op.5810 Konzertetüden, Op.5510 Mittelstufen-Etüden, Op.5710 Vortrags-Etüden, Op.563 Little Dances, Op.853 Pieces, Op.32Burlesken, Op.31Capriccetti, Op.36Ideas, Op.69Piano Sonata, Op.47 (Sonata, Op.47)Profiles, Op.68Reflections, Op.86Tanz und Spielstücke, Op.40

Aranżacje dla: Fortepian

Scherzo, Op.11
Wikipedia
Ernst Toch (ur. 7 grudnia 1887 w Wiedniu, zm. 1 października 1964 w Los Angeles) – amerykański kompozytor pochodzenia żydowskiego.
Urodził się w rodzinie pochodzenia żydowskiego, jego ojciec handlował skórami. W rodzinie nie było tradycji muzycznych, Ernst w wieku 8 lat zaczął uczyć się samodzielnie gry na fortepianie. Nauczył się także notacji muzycznej i dla ćwiczeń kopiował kwartety smyczkowe Mozarta, na podstawie których zaczął pisać pierwsze własne kompozycje. W 1905 roku jego VI Kwartet smyczkowy został wykonany przez wiedeński Rosé-Quartet. W latach 1907–1911 studiował filozofię, historię sztuki i muzykologię na Uniwersytecie Wiedeńskim. W 1909 roku otrzymał przyznawaną przez władze Wiednia Mozart-Preis, a rok później przyznawaną przez władze Berlina Mendelssohn-Preis, co umożliwiło mu studia muzyczne w konserwatorium we Frankfurcie, gdzie jego nauczycielami byli Iwan Knorr (kompozycja) i Willy Rehberg (fortepian). W 1913 roku podjął pracę w Hochschule für Musik w Mannheimie, w czasie I wojny światowej został jednak zmobilizowany do wojska i spędził cztery lata na froncie. Po powrocie z wojny osiadł w Mannheimie, gdzie w latach 1918–1929 udzielał prywatnie lekcji kompozycji. W 1921 roku na podstawie pracy Beiträge zur Stilkunde der Melodie uzyskał tytuł doktora na uniwersytecie w Heidelbergu (w 1942 roku został mu odebrany przez władze III Rzeszy). Od 1929 roku działał w Berlinie jako pianista.
W 1933 roku opuścił hitlerowskie Niemcy i wyjechał do Paryża, następnie do Londynu. W 1935 roku wyemigrował do Stanów Zjednoczonych. Podjął pracę wykładowcy w New School for Social Research w Nowym Jorku. W 1936 roku przeniósł się do Los Angeles. Pisał muzykę do filmów powstających w Hollywood. W latach 1938–1948 był wykładowcą kompozycji na University of Southern California. W 1940 roku przyznano mu amerykańskie obywatelstwo. Napisał pracę The Shaping Forces in Music (1948). Do grona jego uczniów należeli Gerald Strang, Alex North, Russell Garcia i André Previn.
Członek National Institute of Arts and Lettres (1957). Odznaczony Wielkim Krzyżem Zasługi Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (1957) oraz austriackim Krzyżem Honorowym za Naukę i Sztukę (1963). W 1956 roku otrzymał Nagrodę Pulitzera w dziedzinie muzyki za III symfonię.
Muzyka Tocha wyrasta z tradycji XIX-wiecznej niemieckiej muzyki romantycznej. W początkowym okresie nawiązywał do twórczości Brahmsa, już w IX Kwartecie smyczkowym z 1919 roku zastosował jednak rozszerzoną tonalność. W latach 20. zwrócił się w kierunku neoklasycyzmu. W okresie międzywojennym uchodził za muzyka awangardowego, interesował się nowinkami technicznymi, pisał muzykę do filmów i dla radia. W pierwszych latach pobytu w USA zajmował się głównie tworzeniem muzyki filmowej, dopiero po 1945 roku skoncentrował się na komponowaniu monumentalnych dzieł instrumentalnych. Utwory z okresu amerykańskiego nie spotkały się jednak ze zrozumieniem publiczności.
Bogata spuścizna kompozytora znajduje się w An Ernst Toch Archive, założonym w 1966 roku przy University of Southern California w Los Angeles.
(na podstawie materiałów źródłowych)