Hans Huber, właśc. Johann Alexander Huber (ur. 28 czerwca 1852 w Eppenberg-Wöschnau w kantonie Solura, zm. 25 grudnia 1921 w Locarno) – szwajcarski kompozytor.
Jako dziecko śpiewał w chórze, uczył się też gry na fortepianie i organach. W latach 1870–1874 studiował w konserwatorium w Lipsku u Ernsta Friedricha Richtera,
Carla Reineckego i Ernsta Ferdinanda Wenzla. Po ukończeniu studiów pracował jako nauczyciel muzyki w Husseren-Wesserling i Thann w Alzacji. W 1877 roku zamieszkał w Bazylei, gdzie od 1889 roku prowadził klasę fortepianu w tamtejszym konserwatorium, a w latach 1896–1917 był jego dyrektorem. W latach 1899–1902 kierował Gesangverein w Bazylei. Ze względu na chorobę musiał zaprzestać działalności pedagogicznej i koncertowej, w 1918 roku wyjechał do Locarno, gdzie poświęcił się komponowaniu muzyki religijnej.
Był mężem śpiewaczki Idy Petzold, z którą występował jako akompaniator.
Był przedstawicielem stylu romantycznego w muzyce szwajcarskiej, początkowo pozostawał pod wpływem
Schumanna, później
Liszta,
Brahmsa i
Straussa. Często wykorzystywał w swojej muzyce motywy ze szwajcarskich pieśni ludowych. Za życia jego twórczość była wysoko ceniona i wielokrotnie wydawana.