Jāzeps Vītols
Kompozycje dla: Fortepian
#
10 Chants populaires Lettons, Op.29 (10 piosenek ludowych łotewski, Op.29)100 Latvian Folk Songs (100 łotewskie pieśni ludowe)2 Miniatures, Op.332 Pieces, Op.23 (2 Sztuki, op.23)2 Preludes and Etude, Op.193 Etudes, Op.26 (3 Etiudy, Op.26)3 Pieces, Op.17 (3 sztuk, Op.17)3 Pieces, Op.25 (3 sztuk, op.25)3 Preludes, Op.10 (3 Preludia Op.10)3 Preludes, Op.13 (3 Preludia Op.13)3 Preludes, Op.16 (3 Preludia op.16)3 Preludes, Op.30 (3 Preludia Op.30)3 Reminiscences, Op.43 (Reminiscencje, Op.43 3)3 Silhouetten, Op.383 Songs, Op.44 (3 Utwory, op.44)4 Pieces, Op.20 (4 sztuki, Op.20)8 Latvian Folk Tunes, Op.32 (8 Łotewski Melodie ludowe, Op.32)A
Au Clair de la Lune, Op.41B
Berceuse et Etude, Op.18 (Berceuse i Etiuda, Op.18)Berceuse, Op.8H
Humoresque, Op.3 (Humoreska, op.3)M
Mazurka et Valse, Op.9 (Mazurek i Valse, op.9)P
Piano Sonata, Op.1 (Sonata fortepianowa, Op.1)R
Recit, Op.14 (Recit, op.14)S
Skani, dziesmiņ, pavasarīV
Valse-Caprice, Op.24Variations sur un Theme Lette, Op.6 (Variations sur un Motyw Lette, Op.6)Aranżacje dla: Fortepian
Rhapsody on Latvian Folksongs, Op.39WikipediaJāzeps Vītols (ur. 26 lipca 1863 w Valmiera, zm. 24 kwietnia 1948 w Lubece) – łotewski kompozytor, twórca narodowego stylu w łotewskiej muzyce artystycznej.
Pochodził ze zgermanizowanej rodziny nauczycielskiej i początkowo używał zniemczonych form imienia i nazwiska – Joseph Wihtol. Absolwent Konserwatorium Petersburskiego (w klasie teorii Julija Johannsena i kompozycji
Nikołaja Rimskiego-Korsakowa), a następnie jego wykładowca i profesor (do jego wychowanków należeli m.in.
Nikołaj Miaskowski i
Siergiej Prokofjew).
Czterokrotny laureat Nagrody im.
Michaiła Glinki. Świadomość narodową wraz ze znajomością rodzimego języka uzyskał w wieku dojrzałym pod wpływem udziału w ryskim festiwalu pieśni, organizowanym z okazji święta letniego przesilenia „Ligo” (prawykonania poświęconego mu poematu symfonicznego dokonała w Rydze w 1910 roku Orkiestra Filharmonii Warszawskiej pod dyrekcją
Grzegorza Fitelberga).
Po odzyskaniu niepodległości organizator narodowej sceny operowej oraz szkolnictwa muzycznego. Był profesorem i rektorem Konserwatorium Łotewskiego w latach 1919-1944. Po wojnie osiadł na emigracji Niemczech. Jako pierwszy przyswoił muzyce łotewskiej klasyczne formy symfonii, kwartetu smyczkowego, sonaty i suity. Zasłynął jako autor licznych kompozycji chóralnych oraz kantat i ballad wokalno-instrumentalnych.
16 listopada 1926 otrzymał Order Trzech Gwiazd III klasy, a 17 stycznia 1927 odznaczono go II klasą tego samego orderu.