Fortepian Solo
Fortepian + ...
Dla początkujących
Kompozytorzy

Michaił Glinka

Wszystkie Kompozycje

Kompozycje dla: Fortepian

#Aranżacje dla: Fortepian
alfabetem
Viola SonataTrio pathétique (Żałosne trio)A Farewell to Saint Petersburg (Pożegnanie z Sankt Petersburga)Grand Sextet (Wielki Sekstet)Romances and Songs (Romanse i piosenki)Nocturne (Nocny)Mazurkas (Mazurki)La séparation (Rozdzielenie)Divertimento brilliante (Zabawa szlifowania di)Capriccio on Russian Themes (Capriccio na rosyjskich Tematy)3 Fugues (3 Fugi)Variations on a Theme from 'Die Zauberflöte' (Wariacje na temat z "Czarodziejski flet")2 Waltzes (2 Walce)Variations on Alyabyev's Romance 'The Nightingale' (Wariacje na Romance Alyabyev w "Słowik")Variations on a Russian Song (Wariacje na temat piosenki rosyjskiej)PolkaTrot de Cavalerie (Kłus de Cavalerie)Tarantella on a Russian Folksong (Tarantella na rosyjskim Folksong)Mazurka in C minor (Mazurek c-moll)A Greeting to My Homeland (Powitanie do ojczyzny)Farewell Waltz (Pożegnanie Waltz)Prayer (Modlitwa)Polka enfantinePolonaise (Polonez)5 ContradansesImpromptu-GalopInitial Polka (Początkowa Polka)GalopI Recall a Wonderful Moment (Pamiętam cudowny moment)Finnish Song (Fiński piosenki)Rondo brillante5 French Contradanses (5 francuskie Contradanses)Variations on a Scottish Theme (Wariacje na temat szkockiego tematu)Souvenir d'une mazurka (Zapamiętaj mazurka)Variations on a Theme from 'Anna Bolena' (Wariacje na temat z "Anna Bolena")Variations on a Theme from 'I Capuletti ed i Montecchi ' (Wariacje na temat z "I Capuletti ed I Montecchi")La conventineCotillonVariations on Themes from the Ballet 'Chao Kang' (Wariacje na tematy z baletu "Chao Kang ')Las Mollares (W mollares)Variations on a Theme from 'Faniska' (Wariacje na temat z "Faniska ')Cantata in Memory of Alexander IDo not tempt me20 Ausgewählte Lieder (20 Wybrane Utwory)6 Etudes for Voice and PianoCollected Songs (Utwory zebrane)Do Not Say (Nie mów)Margaret's Song (Małgorzaty piosenki)Sounds of the Grove (Dźwięki Grove)

Aranżacje dla: Fortepian

Rusłan i LudmiłaŻycie za caraViola SonataTrio pathétique (Żałosne trio)A Farewell to Saint Petersburg (Pożegnanie z Sankt Petersburga)Mazurkas (Mazurki)La séparation (Rozdzielenie)KamarinskayaDivertimento brilliante (Zabawa szlifowania di)Mazurka in C minor (Mazurek c-moll)Valse-FantasieI Recall a Wonderful Moment (Pamiętam cudowny moment)Jota AragonesaDo not tempt me20 Ausgewählte Lieder (20 Wybrane Utwory)6 Etudes for Voice and PianoDo Not Say (Nie mów)Doubt (Wątpliwość)Margaret's Song (Małgorzaty piosenki)Sounds of the Grove (Dźwięki Grove)
Wikipedia
Michaił Iwanowicz Glinka (ros. Михаил Иванович Глинка, ur. 20 maja/ 1 czerwca 1804 w Nowospasskoje(ros.) koło Smoleńska, zm. 3 lutego/ 15 lutego 1857 w Berlinie) – rosyjski kompozytor.
Prapradziadem Michaiła był polski szlachcic z rodu Glinków herbu Trzaska (Glinki w Ziemi Łomżyńskiej) – Wiktoryn Władysław Glinka. Po utracie Smoleńska przez Polskę, w 1654 W.W. Glinka pozostał w majątku, przyjął poddaństwo rosyjskie i przeszedł na prawosławie. Carskie władze zachowały mu przywileje szlacheckie w tym herb Trzaska oraz nadania królewskie.
Zainteresowania w okresie młodzieńczym kierowały Michaiła Glinkę ku naukom przyrodniczym, geografii i podróżom. W czasach licealnych zetknął się z Puszkinem i z dekabrystami, co skupiło na nim uwagę policji. Musiał więc porzucić chęć kariery dyplomatycznej. Pracował przez cztery lata w Urzędzie Komunikacji. Wykształcenie muzyczne Glinki było wielostronne, ale też mało systematyczne. Pobierał prywatne lekcje kompozycji, kontrapunktu, fortepianu (m.in. u Johna Fielda) i skrzypiec. Regularne 2-letnie studia kompozycji podjął dopiero w wieku 29 lat. Pobierał również lekcje śpiewu u w Petersburgu. Uważany był za znawcę sztuki bel canto, znał bogaty repertuar pieśni włoskich i francuskich. Występował również śpiewając własne pieśni, komponowane nierzadko na spotkaniach towarzyskich.
W Petersburgu przebywał do 1830 roku. Prowadził wówczas bogate życie towarzyskie, obracał się w kręgu Puszkina (był kolegą z klasy jego młodszego brata Lwa), M. Szymanowskiej, poznał też Mickiewicza. W 1830 roku wyruszył w podróż po Europie, przez Berlin, Szwajcarię, do Włoch. Przebywał tam trzy lata i poznawał styl włoskiego bel canto, poznał też Belliniego i Donizettiego. Następnie podjął regularne studia kompozycji w Berlinie u S. Dehna. Po powrocie do kraju wykrystalizowała się idea opery narodowej Glinki. W latach 1834–1842 powstały jego dwie najważniejsze opery: Życie za cara (Iwan Susanin) oraz Rusłan i Ludmiła. W tych latach powstały też najpiękniejsze pieśni do słów Puszkina. W latach 40. Glinka przebywał w Paryżu, gdzie poznał Berlioza, a następnie w Hiszpanii. Powstały tam dwie uwertury symfoniczne o melodyce hiszpańskiej.
Na przełomie lat 40 i 50. kompozytor przebywał w Warszawie, gdzie obracał się w kręgu Kurpińskiego i Lipińskiego. Powstała wtedy uwertura „Kamarinskaja” która stała się wzorem dla kolejnych kompozytorów szkoły rosyjskiej. W latach 50 pisał w Paryżu swoją symfonię kozacką „Taras Bulba”, która pozostała niedokończona.
Wrócił po raz ostatni na kilka lat do Petersburga gdzie przebywał w kręgu Dargomyżskiego i Bałakiriewa. Zainteresował się wówczas muzyką cerkiewną. Pojechał ponownie do Berlina do swojego profesora, aby zgłębić tajniki polifonii i skal kościelnych. Studiował dzieła wokalne Palestriny i Bacha. Nie wrócił już do kraju.
Zmarł w roku 1857 w wieku 53 lat, przeziębiwszy się po koncercie gdy wychodził z dusznej sali.
Kompozytor jest uważany za twórcę narodowej opery rosyjskiej, łączącego w niej tradycyjny folklor Rusi i patriotyzm z nowymi prądami w muzyce zachodniej Europy. Twórczość Michaiła Glinki była inspiracją dla grupy rosyjskich kompozytorów nazwanej Potężną gromadką. „Życie za cara” wystawiono 7 lutego 1940 na scenie berlińskiej Staatsoper w ramach niemiecko-radzieckiej współpracy kulturalnej, będącej wynikiem zawartego pół roku wcześniej paktu Ribbentrop-Mołotow.
W latach 1990/1991–2000 oficjalnym hymnem Rosji była tzw. Pieśń Patriotyczna, napisana przez Michaiła Glinkę w 1833 roku pod tytułem «Motif de chant national» dla orkiestry symfonicznej. Wykonywano tylko tę pompatyczną melodię, urzędowego tekstu nie napisano.
Jednakże według docenta K. Nikitina z Konserwatorium Petersburgskiego utwór bazuje ściśle na średniowiecznym polskim hymnie religijnym „Kryste, dniu naszei światłości”. Z kolei zdaniem historyka Sergieja Makina kompozytor mógł raczej rozważać użycie tej muzyki w operze Życie za cara (Iwan Susanin) – do instrumentalnej charakterystyki polskich interwentów. Stąd zapis znalazł się w rękopisach kompozytora. Ale w operze ta muzyka nigdy nie zabrzmiała, pozostając tylko utworem symfonicznym.
Jako wariant hymnu był rozważany również końcowy chór z opery „Iwan Susanin” „Sławsia, ty, Ruś moja”, który często jest mylony z „Pieśnią Patriotyczną”, chociaż te dwa utwory mają zupełnie odróżniające się melodie i tempo.
Wkrótce po publikacji artykułów Nikitina i Makina i braku tekstu w Rosji zastąpiono Pieśń Patriotyczną, przywracając stary hymn radziecki autorstwa Aleksandra Aleksandrowa z 1943 roku, za to z całkiem odmiennym tekstem poety Sergiusza Michałkowa.