Andrea Falconieri
Kompozycje dla: Głos
Bella porta di rubini (Piękne drzwi z rubinami)Duo Seraphim clambant alter ad alterum (Duo Seraphim clambant zmienić alterum reklam)La mia filliLibro primo di VillanelleNon piu d'amore, non piu d'ardore (Nie więcej miłości, więcej nie świecące)Nudo arciero che si altero (Nagi, kto jest hardy łucznik)O belissimi capelli mieiOcchietti amati (Oczy kochał)Segui, Segui dolente core (Segui, Segui dolente rdzeń)Aranżacje dla: Głos
Bella porta di rubini (Piękne drzwi z rubinami)Non piu d'amore, non piu d'ardore (Nie więcej miłości, więcej nie świecące)Nudo arciero che si altero (Nagi, kto jest hardy łucznik)Occhietti amati (Oczy kochał)Segui, Segui dolente core (Segui, Segui dolente rdzeń)WikipediaAndrea Falconieri albo Falconiero (ur. 1585/86, zm. 29 lipca 1656 w Neapolu) – włoski kompozytor, śpiewak, lutnista i lutnista basowy.
Pochodził prawdopodobnie z Neapolu lub Hiszpanii. Był nadwornym muzykiem na dworach szlacheckich Modeny, Parmy,Genui i prawdopodobnie Florencji. W latach 1616 i 1620 skomponował sześć cykli pieśni i jeden motetów. W latach 1621 i 1628 podróżował do Francji i Hiszpanii, gdzie także mieszkał. Powrócił do Włoch w 1628 na ślub Małgorzaty Medycejskiej i księcia Parmy Edwarda I. Następnie osiadł w Neapolu, gdzie od 1639 był nadwornym muzykiem na dworze króla. Zmarł podczas epidemii dżumy.
Jego prace obejmują motety, madrygały, villanelle i kompozycje instrumentalne. Pośród jego zachowanych dzieł można wymienić Pierwszą księgę pieśni, symfonie, fantazje, kaprysy, sonaty na skrzypce i altówkę. W dziełach łączył włoski styl z hiszpańskim. Przed 1650 skomponował wiele utworów inspirowanych słynnym i niezwykle płodnym tematem folii.