Orkiestra Solo
Orkiestra + ...
Dla początkujących
Kompozytorzy

Julius Klengel

Wszystkie Kompozycje

Kompozycje dla: Orkiestra

według popularności
Andante sostenuto, Op.51Cello Concerto No.1, Op.4 (Koncert wiolonczelowy nr 1, Op.4)Cello Concerto No.2, Op.20 (Koncert wiolonczelowy nr 2, Op.20)Cello Concerto No.3 in A minor, Op.31Cello Concerto No.4 in B minor, Op.37Concerto for 2 Cellos, Op.45 (Koncert na 2 wiolonczele, Op.45)
Wikipedia
Julius Klengel (ur. 24 września 1859 w Lipsku, zm. 27 października 1933 tamże) – niemiecki wiolonczelista, kompozytor i pedagog.
Pochodził z umuzykalnionej rodziny. Był uczniem Emila Hegera (wiolonczela) i Salomona Jadassohna (kompozycja). W wieku 15 lat dołączył do lipskiej Orkiestry Gewandhaus, a w latach 1881–1924 został pierwszym wiolonczelistą i solistą tej orkiestry.
Odbywał tournée po Europie jako solista oraz wiolonczelista zespołów kameralnych. W 1887 w Petersburgu dał rosyjską premierę koncertu wiolonczelowego D-dur Haydna. W 1889 wystąpił ponownie w Petersburgu z serią koncertów muzyki kameralnej. Koncertował wtedy z petersburskim kwartetem smyczkowym, którego liderem był skrzypek Leopold Auer, a także z Brodsky Quartet, zespołem założonym w 1884 przez Adolfa Brodskiego, profesora lipskiego konserwatorium oraz Gewandhaus Quartett, założonym w 1808, najstarszym nieprzerwanie aktywnym do dziś kwartetem na świecie.
Klengela uważano za mistrza muzyki kameralnej, znającego na pamięć cały standardowy repertuar kameralistyki. Jego gra spotykała się jednak z krańcowo różnym odbiorem. Z jednej strony krytykowano go za dążność do technicznej poprawności kosztem jakości brzmienia, uważając jego silne, przenikliwe i jasne tony za nieszczególne piękne. Z drugiej – chwalono go za muzykalność jego interpretacji, doskonałe wyczucie stylu i techniczną biegłość, zwłaszcza w sonatach Beethovena i suitach wiolonczelowych Bacha.
W latach 1881–1933 wykładał w lipskim konserwatorium, od 1899 jako profesor. Klengel był również pianistą i często akompaniował swoim uczniom, zawsze grając z pamięci. Wykształcił wielu znanych wiolonczelistów, m.in. Emanuela Feuermanna, Guilherminy Suggii, Grigorija Piatigorskiego oraz Henryka Adamusa i Dezyderiusza Danczowskiego.
Jest autorem wielu utworów na wiolonczelę; skomponował m.in. cztery koncerty, trzy concertina i Hymn na 12 wiolonczeli dedykowany pamięci dyrygenta Arthura Nikischa. Komponował także utwory kameralne.
(na podst. International Music Score Library Project)