Ścignij darmowe partytury:
Complete Score PDF 0 MB1. Nocturne in G-flat major PDF 0 MB2. Nocturne in F-sharp minor PDF 0 MB2. Nocturne in F-sharp minor PDF 0 MBAranżacje:
Inna
Nocturne in G-flat major (No.1). Orkiestra (Unknown)Nocturne in G-flat major (No.1). Wiolonczela(2) + Altówka(2) + Skrzypce(2) (Aidan Woodcock)WikipediaGiuseppe Martucci (ur. 6 stycznia 1856 w Kapui, zm. 1 czerwca 1909 w Neapolu) – włoski kompozytor, pianista i dyrygent.
W dzieciństwie uczył się muzyki u swojego ojca, który był trębaczem, pobierał też lekcje gry na fortepianie. W 1867 roku wstąpił do konserwatorium w Neapolu, gdzie jego nauczycielami byli Beniamino Cesi (fortepian) i Paolo Serrao (kompozycja). W 1871 roku przerwał studia i rozpoczął karierę solową jako pianista. Występował w duecie z Alfredo Piattim. W latach 1880–1886 prowadził klasę fortepianu w neapolitańskim konserwatorium. Jako dyrygent debiutował w 1881 roku w Neapolu. Od 1886 do 1902 roku był dyrektorem Liceo Musicale w Bolonii. Był też kapelmistrzem w bolońskiej bazylice San Petronio. W latach 1902–1909 był dyrektorem konserwatorium w Neapolu.
Był podziwiany przez
Arturo Toscaniniego, który po śmierci Martucciego poprowadził 2 lipca 1909 roku koncert ku jego pamięci. Jego synem był pianista i wykładowca Paolo Martucci (1881–1980).
Należał do rzeczników odrodzenia włoskiej muzyki instrumentalnej po okresie dominacji opery. W jego twórczości widoczne są wpływy romantyków niemieckich (
Robert Schumann,
Johannes Brahms). Nawiązywał też do włoskiej muzyki narodowej (barkarola, serenada, bel canto). Jako dyrygent poprowadził pierwsze włoskie wykonanie
Tristana i Izoldy Richarda Wagnera (wyst. Bolonia 1888).
(na podstawie materiałów źródłowych)