Fortepian Solo
Fortepian + ...
Dla początkujących
Kompozytorzy

Novelette in 6 Little Pieces, Op.55

Kompozytor: Hartmann Johann Peter Emilius

Instrumenty: Fortepian

Tagi: Piece

Ścignij darmowe partytury:

Complete Score PDF 3 MBPreface and Critical Commentary PDF 4 MB
Complete Score PDF 0 MB
Wikipedia
Johann Peter Emilius Hartmann (ur. 14 maja 1805 w Kopenhadze, zm. 10 marca 1900 tamże) – duński kompozytor, dyrygent i organista.
Syn Augusta Wilhelma Hartmanna (1775–1850), skrzypka w kapeli królewskiej. Uczył się od ojca gry na fortepianie, skrzypcach i organach. Zgodnie z wolą rodziców ukończył studia prawnicze (1822–1828) na Uniwersytecie Kopenhaskim, po czym do 1870 roku pracował jako członek dworskiej komisji werbunkowej. W 1824 roku objął posadę organisty kościoła garnizonowego w Kopenhadze, następnie od 1843 roku do końca życia był organistą kopenhaskiej katedry NMP.
W latach 1827–1842 był wykładowcą konserwatorium Siboniego w Kopenhadze. Współzałożyciel i wykładowca utworzonego w 1866 roku Królewskiego Duńskiego Konserwatorium Muzycznego, którym zarządzał wspólnie z N.W. Gadem i H.S. Paullim. Był także współzałożycielem towarzystwa muzycznego Musikforening, w latach 1839–1892 był jego przewodniczącym, odgrywając wiodącą rolę w życiu muzycznym Kopenhagi. Działał także w studenckim towarzystwie muzycznym Studentersangforeningen, od 1858 roku pełniąc funkcję jego prezesa. W 1874 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Kopenhaskiego.
Wielokrotnie odbywał podróże zagraniczne, odwiedził Niemcy, Szwajcarię, Austrię i Francję. W Berlinie poznał Franza Berwalda i Clarę Wieck, w Lipsku natomiast Felixa Mendelssohna i Roberta Schumanna. Wywarł wielkie wrażenie na Schumannie, który zamieszczał przez lata recenzje utworów Hartmanna na łamach Neue Zeitschrift für Musik. W 1843 roku Sonatą op. 34 zajął III miejsce w konkursie na sonatę fortepianową, ogłoszonym przez Norddeutscher Musikverein.
Jego syn Emil Hartmann także został kompozytorem, córka Sophie wyszła natomiast za mąż za Nielsa Wilhelma Gadego.
Był najważniejszym obok Nielsa Wilhelma Gadego przedstawicielem duńskiego życia muzycznego XIX wieku. Jego twórczość, choć zdominowana przez utwory wokalno-instrumentalne, obejmuje wszystkie gatunki muzyczne. We wczesnym okresie nawiązywał do tradycji klasycystycznych, później jego muzyka nabrała charakteru romantycznego, z silnym wpływem elementów narodowych (zainteresowanie tematyką staroskandynawskich sag i mitów). Twórczość Hartmanna zdobyła sobie dużą popularność w Danii, w innych krajach była jednak mało znana.
(na podstawie materiałów źródłowych)