Muzykolog
Donald Francis Tovey nazwał dzieło koronnym osiągnięciem i kulminacją wczesnych "wielkich" sonat fortepianowych Beethovena (epitet "wielka" (grande) pochodzi od samego kompozytora, który stosował go do sonat zbudowanych nie z trzech, lecz z czterech części).
W sonatach napisanych po Sonacie B-dur op. 22 Beethoven będzie coraz chętniej eksperymentował z formą.
Przeciętne wykonanie utworu trwa ok. 23 minut.