Kompozytorzy

Trio in B major (Trio B-dur)

Kompozytor: Bach Wilhelm Friedemann

Instrumenty: Skrzypce Klawesyn

Tagi: Sonata

#Partie
#Aranżacje

Partie dla:

Wszystkie

Aranżacje:

Inna

Obój + Skrzypce + Basso continuo (Unknown)
Wikipedia
Wilhelm Friedemann Bach (ur. 22 listopada 1710 w Weimarze, zm. 1 lipca 1784 w Berlinie) – kompozytor niemiecki.
Najstarszy syn Jana Sebastiana Bacha i jego pierwszej żony Marii Barbary. Uczył się u swojego ojca.
Mieszkał w Dreźnie i w Halle i z tego powodu znany też jest jako „Bach drezdeński” lub „Bach hallski”. Uważany przez ojca za najzdolniejszego. W przeciwieństwie do innych członków rodziny wiódł próżniacze i pełne przygód życie, a jego kariera była ciągiem niewykorzystanych możliwości.
W 1733 został mianowany organistą kościoła św. Zofii w Dreźnie, a w 1747 został dyrektorem muzycznym i organistą w Liebfrauenkirche w Halle (Saale). Z ostatniego stanowiska musiał zrezygnować w 1764 i odtąd, mimo że podziwiano jego grę na organach, nie mógł znaleźć stałego zajęcia i tułał się aż do śmierci w 1784.
Zmarł w Berlinie, niedoceniany przez współczesnych.
Wśród jego kompozycji, z których niewiele zostało wydrukowanych, znajdują się kantaty kościelne i utwory instrumentalne, z których najbardziej nowatorskie są sonaty, polonezy i fantazje na fortepian oraz sekstet na smyczki, klarnet i rogi.
Wilhelm Friedemann Bach jest przedstawicielem sentymentalizmu w muzyce (niem. empfindsamer Stil), w jego muzyce współistnieją zarówno elementy nowego stylu galant, jak i odchodzącego już w przeszłość baroku. Zaliczany jest też do głównych reprezentantów stylu Sturm und Drang.
Prawdopodobnie z jego winy zaginęło wiele kompozycji Jana Sebastiana. Po śmierci ojca spuściznę po nim rozdzielili między siebie dwaj najstarsi synowie. Do naszych czasów dochowała się tylko część, która przypadła Carlowi Philipowi Emanuelowi.
Publikacje w języku angielskim