Fortepian Solo
Fortepian + ...
Dla początkujących
Kompozytorzy

Bleiches Antlitz, sei gegrüsset (Blada twarz, Zdrowaś)

Kompozytor: Loewe Carl

Instrumenty: Głos Fortepian

Tagi: Piosenka

Ścignij darmowe partytury:

Complete Score (scan) PDF 0 MB
Wikipedia
Johann Carl Gottfried Loewe (Löwe), najczęściej Karl lub Carl Loewe (ur. 30 listopada 1796 w Löbejün, zm. 20 kwietnia 1869 w Kilonii) – niemiecki kompozytor, dyrygent, śpiewak (baryton) i organista. Przez współczesnych zwany „Schubertem północnych Niemiec”.
Urodził się w Löbejün koło Halle jako dwunaste dziecko w rodzinie nauczyciela. Pierwsze lekcje muzyki odebrał od ojca. Był członkiem chóru w Köthen (Anhalt), a później w Halle, gdzie uczęszczał do szkoły. Podczas nauki został dostrzeżony przez króla Westfalii, który wspomagał finansowo jego dalszą edukację muzyczną oraz studia teologiczne na Uniwersytecie w Halle.
W 1820 Loewe przeniósł się do Szczecina, gdzie pracował jako organista w kościele św. Jakuba i dyrektor szkoły muzycznej, którą utworzył w 1824 roku. Brał czynny udział w życiu kulturalnym miasta. Organizował koncerty, na które zapraszał najpopularniejszych kompozytorów pruskich, samemu także koncertując. Doprowadził do wykonania wielu wybitnych dzieł – m.in. Pasji według św. Mateusza i Pasji według św. Jana Jana Sebastiana Bacha. W 1827 roku poprowadził szczecińskie prawykonanie IX Symfonii Ludwiga van Beethovena oraz światowe prawykonanie dzieła Felixa Mendelssohna-Bartholdy'ego – uwertury koncertowej do Snu nocy letniej Williama Szekspira. Utwory angielskiego dramaturga sam tłumaczył, podobnie jak dzieła George'a Byrona.
Pisał muzykę do wierszy poetów romantycznych, dając początek nowemu gatunkowi solowej ballady romantycznej. Skomponował muzykę do utworów Adama Mickiewicza w przekładzie Carla von Blankensee. Opublikowany w 1835 tom tych kompozycji pt. Die Polnische Balladen zawierał m.in. ballady:
W jego dorobku znajduje się też muzyczna wersja ballady Johanna Wolfganga Goethego Król Elfów (oryg. Erlkönig), dorównującą jakością znacznie popularniejszej kompozycji Franza Schuberta.
Choć współczesnym znany był głównie z ballad, Carl Loewe tworzył też inne formy: oratoria, opery i liczne kompozycje instrumentalne. Tylko jedna opera doczekała się wystawienia: Die drei Wünsche, dzieło pokazane w 1834 w Berlinie, przeszło jednak bez echa.
Po osiągnięciu znacznej popularności w latach 40. i 50. XIX wieku, jako śpiewak udał się na tournée po Europie. Występował m.in. we Francji, Wielkiej Brytanii, Norwegii i Szwecji. Po powrocie do Niemiec, w 1866 przeniósł się do Kilonii, gdzie zmarł na zawał serca w 1869 roku. Tam też został pochowany.
Pomnik Loewego stał do 1945 roku przed szczecińskim kościołem farnym św. Jakuba, później podniesionym do rangi katedry. Do dziś ocalał tylko neogotycki cokół, na którym stoi obecnie figura Maryi. Do 1945 serce kompozytora znajdowało się w katedrze św. Jakuba w Szczecinie, przy dawnych organach katedralnych. Na początku marca 2012 podczas remontu szczecińskiej Katedry odnaleziono urnę, w której prawdopodobnie spoczywa serce Carla Loewego. Dziś o związkach kompozytora ze stolicą Pomorza Zachodniego przypomina m.in. dwujęzyczna tablica pamiątkowa umieszczona w katedrze.
Do najważniejszych ballad Loewego zaliczyć należy: