Kompozytorzy

Troisième livre de pièces de clavecin (Trzecia książka z klawesyn sztuk)

Kompozytor: Grand François Couperin Le

Instrumenty: Klawesyn

Tagi: Piece

#Aranżacje

Ścignij darmowe partytury:

Complete. Complete Score (cleaned scans) PDF 2 MBComplete. Complete Score PDF 7 MBComplete. Complete Score PDF 7 MB
Ordre XVIII. 3. Sœur Monique PDF 0 MBOrdre XVIII. 4. Le Turbulent PDF 0 MBOrdre XVIII. 6. Le Tic-Toc-Choc ou les Maillotins PDF 0 MB
Complete. Complete Score PDF 6 MB
Ordre XIII. Les Folies françoises (No.4). 10. Les Coucous Bénévoles, 11. La Jalousie Taciturne PDF 0 MBOrdre XIII. Les Folies françoises (No.4). 12. La Frénésie ou le Désespoir PDF 0 MB
Ordre XVII. 1. La Superbe ou la Forqueray PDF 0 MBOrdre XVII. 2. Les Petits Moulins à Vent PDF 0 MB
Ordre XV. 2. Le Dodo ou L’amour au berceau - Pièce croisée (à 2 claviers) PDF 0 MB
Ordre XIX. 4. L’Artiste PDF 0 MB
Ordre XIV. 8. Le Petit-Rien PDF 0 MB
Complete. Complete Score PDF 22 MB

Aranżacje:

Inna

Ordre XVIII: Soeur Monique (No.3). Flet prosty(3) (R.D. Tennent)Ordre XIII. Les Folies françoises (No.4). Gitara(2) (Bernd Goldau)Ordre XIV. Organ + Trąbka (Rondeau, Michel)Ordre XVIII: Soeur Monique (No.3). Organ (Lynnwood Farnam)Ordre XVIII: Soeur Monique (No.3). Organ (Georges Jacob)Ordre XIV. Gitara (Stefan Apke)Ordre XIV. Flet + Fortepian + Skrzypce (Charles-René-Clément Bouvet)Ordre XVII: Les petits moulins a vent (No.2). Fortepian + Skrzypce (Mikhail Press)
Wikipedia
François Couperin zw. Le Grand (ur. 10 listopada 1668 w Paryżu, zm. 11 września 1733 tamże) – francuski kompozytor epoki baroku.
Pochodził ze znanego rodu kompozytorów i muzyków. Uczył go ojciec, Charles Couperin, który umarł, gdy François miał 10 lat. Po śmierci ojca uczył go Jacques Thomelin. W 1685 został organistą w kościele świętego Gerwazego (Saint-Gervais) w Paryżu, stanowisko, jakie odziedziczył po ojcu miało przejść dalej na jego kuzyna – Nicolasa Couperina. Inni członkowie rodziny trzymali tę samą pozycję w późniejszych latach. W 1693 Couperin został po Thomelinie organistą w Chapelle Royale (Kaplica Królewska) oraz nadwornym muzykiem króla Ludwika XIV. W 1717 Couperin stał się organistą i kompozytorem dworu z tytułem ordinaire de la musique de la chambre du Roi. Wraz z innymi nadwornymi muzykami Couperin przygotowywał cotygodniowe koncerty niedzielne. Wiele z tych koncertów miało formę suit na skrzypce, wiolonczelę, obój, fagot i klawesyn, na których to instrumentach sam grał biegle. Był również nauczycielem muzyki w Wersalu, nadwornym klawesynistą i organistą kościoła Saint-Gervais w Paryżu. Przez całe życie mieszkał w Paryżu, bardzo rzadko opuszczając na dłużej miasto. Zmarł tamże w 1733 roku.
Couperin jest uważany za, obok mistrzów wczesnego baroku Jeana-Baptiste'a Lully'ego i Marca-Antoine'a Charpentiera, najwybitniejszego francuskiego kompozytora epoki baroku. Konserwatywna w XVII wieku muzyka francuska, cechująca się brakiem zainteresowania najnowszymi osiągnięciami muzyki włoskiej, szukająca własnego stylu, skłaniała się na początku XVIII wieku w stronę melodyjnego, przepełnionego ornamentami nurtu rokoko. François Couperin przezwyciężał zachowawczość muzyki francuskiej, z wielkim kunsztem łączył charakterystyczne cechy muzyki francuskiej z włoskim concerto. Wybitnym tego przykładem są zbiory sonat zespołowych "Les Goûts réunis" ("Style ponownie połączone") czy Le Parnasse, w których Couperin niezwykle odważnie jak na tamte czasy naśladuje styl Corellego. Wysiłki w stronę konstruktywnego "łączenia stylów" szybko podjęli inni wybitni kompozytorzy, m.in. Jean-Marie Leclair. François Couperin był, obok młodszego o 15 lat Jeana-Philippe'a Rameau, najwybitniejszym tzw. klawesynistą francuskim. Jego traktat "L'Art de toucher le clavecin" (1716) stanowi kamień milowy dla praktyki gry na instrumentach klawiszowych. Było to jedno z najbardziej autorytatywnych dzieł teorii muzyki w XVIII wieku. Couperin porusza w nim kwestie prawidłowego ozdabiania, argements, krytykuje nadmierne stosowanie arpeggiów w lewej ręce, uczy stosowania obu manuałów klawesynu czy użycia kciuka.
Dzieła klawesynowe Couperina podziwiał Johann Sebastian Bach i, dużo później Maurice Ravel, który upamiętnił ich kompozytora z Le Tombeau de Couperin (Nagrobek Couperina).
Twórczością Couperina inspirował się Johannes Brahms pisząc swe utwory na fortepian. Wykonał również jego muzykę publicznie i przyczynił się do pierwszego kompletnego wydania "Piéces de clavecin" przez Friedricha Chrysandera w 1880 r.
Utwory klawesynowe ze swoim bogactwem nastrojów i ilustracyjnością zainspirowały również Richarda Straussa do orkiestracji niektórych z nich.
Jordi Savall, wskazał na Couperina jako na "muzyka-poetę", który uwierzył w Muzykę (przez duże M) wyrażającą się w poezji i prozie. Uwierzył, że jeżeli wchodzimy do poezji muzyki, odkrywamy, że jest to piękniejsze niż piękno absolutne.