Kompozytorzy

École classique de l’orgue (Klasyczny narządu szkoła)

Kompozytor: Guilmant Alexandre

Instrumenty: Organ

Tagi: Preludium Fuga Chorale Religious music Fantazja Canzona Koncert Trio Toccata Kantylena Praeambula Courante Caprice Sonata Sacred hymns Hymn

Ścignij darmowe partytury:

Selections. Vol.1. Handel: Onze fugues (transcribed for organ with pedal) PDF 1 MBSelections. Vol.3. Bruhns: Choral "Nun komm, der Heiden Heiland" PDF 0 MBSelections. Vol.5. Pachelbel: Chant de Noël (Chorals) PDF 0 MBSelections. Vol.7. Frescobaldi*: Fugue in G minor (actually Georg Muffat) PDF 0 MBSelections. Vol.9. Zipoli: Canzona in G minor PDF 0 MBSelections. Vol.13. Fugues by Seger and Kopřiva PDF 0 MBSelections. Vol.14. Scheidt: Cantilena Anglica Fortunæ PDF 0 MBSelections. Vol.18. Fugues by Roberday and Černohorský PDF 0 MBSelections. Vol.20. C.P.E. Bach: Fantaisie et Fugue in C minor PDF 0 MBSelections. Vol.23. J.S. Bach and J. L. Krebs: PDF 0 MBSelections. Vol.25. D'Anglebert: 5 Fugues et un Quatuor sur le Kyrie PDF 0 MBSelections. Vol.26. Frescobaldi: 4 Hymnes PDF 0 MB
Wikipedia
Félix-Alexandre Guilmant (ur. 12 marca 1837 w Boulogne-sur-Mer, zm. 29 marca 1911 w Meudon) – francuski organista i kompozytor tworzący w stylu neoromantycznym.
Alexandre Guilmant urodził się w Boulogne-sur-Mer. Był uczniem swojego ojca Jeana-Baptiste Guilmanta (1793–1890) organisty w Boulogne-sur-Mer, a później Jacques′a-Nicolasa Lemmensa. Został organistą i nauczycielem w miejscu swojego urodzenia. Ojciec kompozytora dożył sędziwego wieku 97 lat. W 1871 roku został mianowany organistą w kościele św. Trójcy w Paryżu. Pozycję tę piastował przez 25 lat, po czym rozpoczął karierę jako wirtuoz, koncertując w Europie i Stanach Zjednoczonych. Zmarł w Meudon w 1911 roku.
Guilmant komponował utwory w szczególności na swój własny instrument, organy. Jego organowy repertuar obejmuje 18 zbiorów Pièces dans différents styles (utwory w różnych stylach), liturgiczne Soixante interludes dans la tonalité grégorienne (60 utworów opartych na chorale gregoriańskim) i 12 zeszytów L′Organiste liturgique („Organista liturgiczny”). Pisał także muzykę kameralną i wokalną.
Należy zwrócić uwagę, że sonaty organowe Guilmanta są w zasadzie symfoniami, biorąc pod uwagę ich budowę i formę. Jego właściwe organowe symfonie to: Légende et Final symphonique d-moll (legenda symfoniczna i finał, opus 71, napisane w 1888 roku) oraz Morceau symphonique a-moll (wyjątek symfoniczny opus 75, napisany w 1892 roku).
Seconde Sonate pour Grand Orgue
Troisième Sonate pour Grand Orgue