Kompozytorzy

Méthode complète pour la guitare (Kompletna Sposób na gitarę)

Kompozytor: Sor Fernando

Instrumenty: Gitara

Tagi: Metoda Theory Dla początkujących

Ścignij darmowe partytury:

Complete. Complete Book PDF 11 MBComplete. Examples & Figures PDF 5 MB
Complete. Complete method PDF 12 MB
Complete. Complete method (version 1) PDF 4 MBComplete. Complete method (version 2) PDF 4 MB
Complete. Complete method PDF 8 MB
Complete. Complete Method PDF 5 MB
Selections. Coste: Lesson No.24 in D minor (Score) PDF 0 MBSelections. Coste: Lesson No.24 in D minor (Tablature) PDF 0 MB
Selections. Coste: Lesson No.27 in E minor (Score) PDF 0 MBSelections. Coste: Lesson No.27 in E minor (Tablature) PDF 0 MB
Selections. Coste: Etude No.13 in G minor PDF 0 MBSelections. Coste: Etude No.13 in G minor (tablature) PDF 0 MB
Selections. Coste: Lesson No.24 in D minor PDF 0 MBSelections. Coste: Lesson No.24 in D minor (tablature) PDF 0 MB
Wikipedia
Fernando Sor, właśc. José Fernando Macarurio Sors, (ur. 13 lutego 1778 w Barcelonie, zm. 10 lipca 1839 w Paryżu) – hiszpański gitarzysta i kompozytor.
Ferdynand Sor urodził się w Barcelonie w dość zamożnej rodzinie – jego ojciec był kupcem; dokładna data urodzenia nie jest znana – pewne jest, że ochrzczono go 14 lutego 1778 r. Wielu spośród męskich członków rodziny Sora było od pokoleń zawodowymi żołnierzami; taki też zawód przeznaczo Ferdynandowi. Od momentu jednak kiedy ojciec zapoznał go z operą włoską, Sor zaczął przejawiać zainteresowanie muzyką. Ojciec Sora miał też w domu gitarę, tak że młody Sor był z jej brzmieniem dobrze zaznajomiony. Gruntowne wykształcenie właśnie w kierunku muzycznym odebrał w opactwie benedyktynów w klasztorze Santa María de Montserrat w pobliżu Barcelony. Był tam chórzystą; studiował ponadto harmonię, grę na skrzypcach i fortepianie. W roku 1795 zaczął naukę w szkole wojskowej.
W roku 1797 miała miejsce w Barcelonie uwieńczona sukcesem premiera opery Ferdynanda Sora Telémaco en la isla de Calipso (Telemach na wyspie Calypso). Ogółem przedstawienie to miał 15 wystawień w barcelońskim Teatre del Liceu. W tym też mniej więcej czasie wstąpił do hiszpańskiego wojska, w którym ostatecznie dosłużył się stopnia kapitana. W roku 1808, kiedy armia francuska Napoleona Bonapartego najechała Hiszpanię, Sor pisał utwory na gitarę, stanowiące akompaniament do wierszy utrzymanych w tonie patriotycznym. Po porażce armii hiszpańskiej złożył jednak przysięgę nowej władzy Józefa Bonapartego i przyjął stanowisko głównego komisarza policji z ramienia władz okupacyjnych w jednym z andaluzyjskich okręgow. W roku 1813 okupanci francuscy zostali wyparci z Hiszpanii; Sor wraz z wieloma innymi artystami i arystokratami zaprzyjaźnionymi z Francuzami (tak zwanymi afrancesados, czyli sfrancuziałymi) opuścił Hiszpanię z obawy przed karą. Udał się do Paryża, by już nigdy nie powrócić do ojczyzny.
Dzięki swoim umiejętnościom kompozytora i gitarzysty zaczął uzyskiwać renomę w srodowiskach artystycznych Paryża i w końcu zdecydował się na europejskie tournée, dzięki któremu zyskał znaczną sławę. Dłuższy czas przebywał m.in. w Londynie, gdzie odniósł sukces jako twórca muzyki baletowej, dzieł na orkiestrę, fortepian i głos i gitarę. W roku 1823 udał się w podróż do Petersburga, po drodze koncertując w Warszawie. W Rosji przebywał trzy lata.
W roku 1827, w dużej mierze z powodu zaawansowanego wieku, osiadł na dobre w Paryżu, gdzie postanowił przeżyć resztę życia. W tym okresie skomponował wiele ze swoich najlepszych utworów. Do jego paryskich przyjaciół należał m.in. hiszpański gitarzysta Dionizy Aguado; przyjaźni tej Sor poświęcił duet gitarowy Les Deux Amis ("Dwaj przyjaciele").
Jego ostatnim dziełem była msza na cześć jego zmarłej w roku 1837 córki. Ta śmierć wpędziła i tak już schorowanego Sora w depresję; zmarł dwa lata później, w roku 1839 na raka gardła.
Sor jest autorem wielu kompozycji na gitarę klasyczną oraz innowacyjnego w swoich czasach podręcznika Méthode pour la Guitare, wydanego po raz pierwszy w Paryżu w 1830 roku, prezentującego nie tylko zagadnienia związane z techniką gry, ale również teorię kompozycji, harmonii i kontrapunktu.